บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 24
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
ห้องประชุมใหญ่ โต๊ด พาย พ่อแม่โต๊ด จองเก้าอี้นั่งแถวหน้าสุดเลย...ข้างพายมีที่ว่างอีก 1 ที่
“โชคดีได้ที่นั่งแถวหน้าเลย” แม่หันมองพนักเก้าอี้ ด้านข้างเหมือนหาอะไร “หาอะไรแม่”
“เก้าอี้ไม่มีหมายเลขเรอะ”
“แม่ครับ โรงเรียนก็ไม่เว้นเหรอ” แม่มะเหงกใส่หัวโต๊ด “โอ๊ย”
“ฉันมัวแต่วุ่นวายกับเรื่องของพวกแกอยู่เนี่ย งวดนี้ไม่มีเลขจะเล่นเลย”
เสียงผู้หญิงดังนำขัดขึ้นมา “มีคนนั่งรึเปล่าคะ” ทุกคนหันมอง ค่อยพบว่าคือคุณหญิง...คุณหญิงสวมแว่นสีชาเข้มปกปิดสายตาไว้ “คุณหญิง...” โต๊ดรีบยกมือไหว้ ทุกคนก็ไหว้รับไหว้กัน
“เชิญค่ะ นั่งด้วยกันเลยค่ะคุณหญิง”
คุณหญิงหน้าแหยๆ “อย่าเรียกคุณหญิงอีกเลยนะคะ เรียกพี่อ้อยดีกว่า” ทุกคนงงๆ
“เอ่อ ชื่อเดิมน่ะค่ะ” คุณหญิงเสียงเครือๆ “ไม่อยากใช้ชื่อใหม่แล้ว มันมีแต่ความทรงจำไม่ดี” คุณหญิงพูดแล้วก็จะร้องไห้ เลยหยุดพูดหันไปทางอื่นแล้วขยับแว่นขึ้นซับน้ำตา พายเข้าใจความรู้สึก รีบเปิดกระเป๋าสะพายหยิบทิชชู่ส่งให้คุณหญิง คุณหญิงรับทิชชูไป “ขอบคุณค่ะ”
โต๊ด พ่อและแม่ ได้แต่ชำเลืองมองคุณหญิงด้วยสีหน้าแววตาเห็นอกเห็นใจ
เต็งขับรถไปให้ชิดดาวคุยโทรศัพท์มือถือแทน
“ใช้เวลาไม่น่าเกินครึ่งชั่วโมงหรอกเวนิส” ชิดดาวหันมองหน้าเต็ง เช็คให้ชัวร์ เต็งบอกชิดดาว
“น่าจะประมาณนั้นแหละ”
เวนิสในชุดทำงานสุภาพคุยมือถืออยู่ที่บริษัททัวร์
“วันนี้ผมปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลยคุณดาว เนี่ยกำลังจะออกไปกับพ่อ เห็นว่าจะหนีบผมไปพบใครต่อใครเต็มไปหมดเลย ฝากขอโทษเฮียด้วยนะ”
เต็งสีหน้าเสียดายแต่ก็บอกชิดดาวไป “ไม่เป็นไร ทำธุระไปเถอะ”
“งั้นไม่เป็นไร เวนิสทำงานไปเถอะ แค่นี้ก่อนนะ” ชิดดาวกดตัดสาย ก่อนคุยกับเต็ง “กาโม่ มีพ่อแม่ปู่ย่าไปดูแล้วไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“แล้วทีมลุงล่ะ คนที่เคยใกล้ชิดกาโม่มาแต่เล็ก ไม่มีใครไปให้กำลังใจกาโม่เลยซักคน”