บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 24 หน้า 5
แอบหวังว่าจะมา แต่ก็ไม่มี กาโม่ยิ้มแห้งๆ ลง ทอยตะโกนเรียก) “กาโม่ กาโม่ ทางนี้”
กาโม่หันไปตามเสียงเรียก...เห็นทอยมาดูตนที่มุมอีกด้านของเวที...กาโม่ยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ
หลังเวที กาโม่วิ่งมาสวมกอดทอยที่ด้านหลังเวที ทอยมีน้ำตารื้นๆ คิดถึงกาโม่มาก กาโม่กอดทอยแน่น
“กาโม่คิดถึงอาทอย” ทอยพูดทั้งน้ำตาคลอ “อาทอยก็คิดถึงกาโม่เหมือนกัน” ทอยผละกาโม่ออกมองหน้า
“กาโม่เป็นยังไงบ้าง” กาโม่หน้าเศร้าๆ “กาโม่จะไปแล้วนะ”
ทอยงงๆ “ไปไหน”
“ไปอยู่กับพ่อโต๊ดแม่พาย”
“ไปอยู่ที่อเมริกาน่ะเหรอ” กาโม่พยักหน้ารับ “ไปเมื่อไหร่”
“วันนี้” ทอยแปลกใจ “ลุงเต็งยังไม่กลับจากฮันนีมูนเลยนี่”
“ลุงเต็งไม่รู้หรอกว่ากาโม่จะไป”
“อ้าว...”
“พ่อให้ปิดเป็นความลับ ไม่อยากให้ลุงรู้” ทอยปั้นยิ้มให้กาโม่ “ดีแล้วล่ะกาโม่ ไม่มีใครรักเรามากเท่ากับ
พ่อแม่ของเราเองหรอกนะ” กาโม่รับฟัง สีหน้าซึมๆลง
“ถึงลุงเต็งจะรักกาโม่มากแค่ไหนก็เป็นแค่ลุง สุดท้ายเค้าก็ต้องมีครอบครัวของตัวเอง เห็นมั้ยล่ะเค้าไปเที่ยวกับอาดาว จนลืมมางานโรงเรียนกาโม่เลย” กาโม่มีสีหน้าจ๋อยๆ เสียใจและน้อยใจอยู่เหมือนกัน
ทอยยุเนียนๆ ทำถอนใจ “กาโม่เห็นเค้าเป็นฮีโร่แท้ๆ ขึ้นแสดงยังเล่นเป็นลุงเต็ง” ทอยทำเจ็บใจแทน “ไม่น่าทำกับกาโม่ได้ลงคอเลย...อีกหน่อยถ้าเค้ามีลูก...” กาโม่สวนทันที “กาโม่ไม่อยากฟังแล้ว”
ทอยชะงักไปเล็กน้อย ก่อนปั้นยิ้ม จับมือกาโม่ทั้งสองข้าง “อาทอย ขออวยพรให้กาโม่โชคดีนะ อย่าดื้อกับพ่อแม่ ตั้งใจเรียน จะได้เก่งๆ แล้วก็ขอให้กาโม่ประสบความสำเร็จทุกอย่างเลยนะ”
“ขอบคุณครับ” ทอยอดใจหายไม่ได้ น้ำตารื้นๆขึ้นมาอีก เลี้ยงมาแต่เด็ก แม้จะมีนิสัยร้ายไปบ้างแต่ไม่เคยคิดร้ายกับกาโม่ ทอยดึงกาโม่เข้ามาสวมกอดเอาไว้ “โชคดีนะครับกาโม่” กาโม่สวมกอดทอยเอาไว้แน่น
ทอยน้ำตาไหลซึมออกมา คุณหลวงวิ่งออกมาตามกาโม่ “กาโม่”
กาโม่และทอยรีบผละออกจากกัน..ทอยซับน้ำตาออก “คุณครูให้มาตามไปถ่ายรูป”
“เดี๋ยวกาโม่มานะ อาทอยรอยู่ตรงนี้ก่อน” กาโม่กำชับ “ห้ามไปไหนนะครับ” ทอยปั้นยิ้มให้
“ตามมาเร็วๆ” คุณหลวงวิ่งนำกลับไป กาโม่วิ่งตามคุณหลวงไปเล็กน้อยก่อนหันมาสั่งกำชับอีก
“อาทอยต้องรอกาโม่ตรงนี้นะ” ทอยพยักหน้าพร้อมยิ้มให้ กาโม่วิ่งตามคุณหลวงไป ทอยมองตามหลังกาโม่ไป