บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 9 หน้า 4
เต็งจะเดินเลี่ยงไปไม่อยากเสวนาด้วย โต้มองตาม “คนบางคนชีวิตมันคงไม่เคยใช้ป้ายแดง ขนาดแฟนยังใช้มือ 2 เลย” โต้ขำๆ เต็งหยุดกึกหันมาจ้องหน้าโต้ โต้เดินกวนเข้าหา โต้ยกนิ้วจิ้มอกเต็ง
“ฉันกับดาว ผูกพันกันมากกว่าที่แกคิด ไม่งั้นดาวขอเลิกกับฉันไปนานแล้ว” โต้กวนประสาท “เป็นปีๆแล้ว
ยังนับ 1” โต้ชูนิ้วชี้2 มือยื่นไปข้างหน้า แกล้งแขวะท่าพิธีกร หน้าตากวนๆ “ไม่ได้ซะที” โต้ขำๆเยาะ
เต็งจ้องหน้าโต้ฉุนๆ โต้ยักไหล่ ยิ้มกวนๆ “คือไงดีล่ะ มันเลิกไม่ได้ ดาวติดใจอะไรฉันคงไม่ต้องบอก เดี๋ยวจะไม่เป็นสุภาพบุรุษ” โต้ขำๆ เต็งโกรธจัด พุ่งหมัดชกหน้าโต้ โต้หลบหมัด ล็อคแขน ยื่นขาขัดขาเต็งทุ่มเต็งลงไปกองกับพื้น เต็งเจ็บจุกนอนกองอยู่กับพื้น โต้ยิ้มเยาะ “ฉันเพิ่งฝึกคิวบู๊มา อ่อนอย่างแกคว่ำฉันไม่ลงหรอก”
เต็งพยุงตัวลุก ด่าโต้ “แกคบกับคุณออง แกก็รู้อยู่แก่ใจ แกน่าจะละอายใจ แล้วขอเลิกกับคุณดาวอย่างสุภาพบุรุษซะ คุณดาวจะได้ไม่ต้องอึดอัดใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แบบนี้”
โต้ขำๆ “ฉันหล่อแต่ไม่โง่นะโว้ย เรื่องอะไรจะเสียเก้าอี้ให้แกง่ายๆ....” โต้ชี้หน้าเต็ง “แกรู้เอาไว้เลย ฉันจะไม่ยอมเลิกกับ ดาวเด็ดขาด แล้วก็อย่าหวังว่าดาวจะกล้าบอกเลิกกับฉันเพื่อแกเลย เพราะฉันรู้จักนิสัยดาวดี
เค้าไม่อยากได้ชื่อนอกใจฉันไปคบกับแกหรอก” โต้กวนประสาท “เต็งแต่ชื่อ แต่ไม่ได้เป็นตัวเต็งซะที” โต้หัวเราะเยาะ “ได้รอจนแห้งตายแน่ไอ้เต็ง” สีหน้าโต้เย้ยหยันสะใจ เสียงเวนิสดังนำเข้ามาก่อนตัว “มีอะไรรึเปล่าเฮีย”
โต้หันไปจ้องหน้าเวนิสกวนๆ ก่อนเดินไปขึ้นรถ ออกตัวถอยเร็วเกือบชนเวนิสเพื่อไปเข้าที่จอด เวนิสโดดหลบแทบไม่ทัน เตะไล่หลังรถโต้ไป ด่าไล่หลัง “ไอ้นี่มันเลวข้ามปีจริงๆ” เต็งถอนใจหน้าเครียดออกมา ท่าทางชีวิตรักของตนกับชิดดาวคงไม่ลงเอยได้ง่ายๆ ถ้ายังมีโต้เป็นจระเข้ขวางคลองอยู่แบบนี้
ตอนบ่าย มุมโซฟารับแขกคอนโด ละอองนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือยิ้มแย้มพิมพ์โต้ตอบกับกลุ่มเพื่อนไปมาอยู่ที่มุมโซฟารับแขกของคอนโดใดๆ มาถ่ายรายการ โต้รีบเดินมาหานั่งเบียดข้างๆ ละออง โต้แบมือละออง
“พี่อองนั่งแท็กซี่มาทำไมครับ เดี๋ยวโต้ก็จะเสร็จแล้ว”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนั่งแท็กซี่ใกล้ๆ พี่ชินแล้วล่ะ นี่ใกล้เสร็จแล้วเรอะ”
“ครับ อีกเทปนึง” ละอองโอบเอวโต้ “รถใหม่ขับดีมั้ยจ๊ะ”
โต้ปลื้มมาก “สุดๆ”
“เห็นมั้ยล่ะ ลองพี่แนะนำ ไม่มีพลาด” โต้กระซิบข้างหูละอองหน้าทะเล้นๆ ดูเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม “เบาะหลังกว้างมาก”
ละอองยิ้มเขินๆ หยิกเอวโต้ “เซี้ยวนักเรานี่” โต้และละอองหยอกเย้าฉอเลาะกันเกินผู้จัดการกับเด็กในสังกัด
เต็งเดินเข้ามาพอดี ชะงักไป โต้และละอองรีบผละออกจากกัน ทำท่าปกติ โต้รีบยืนล้วงกระเป๋ากางเกง โวยกลบเกลื่อน “ไหนว่าพัก 15 นาทียังไง อะไร ยังไม่ 5 นาทีเลย มาตามแล้วเรอะ”