บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 11 หน้า 5
รัฐที่กำลังตักอาหารกินอยู่ ตกใจทำช้อนหล่น ”เป็นอะไรรึเปล่าครับนาย ทำไมวันนี้มือไม้อ่อนจัง?” ลูกน้องรัฐเอ่ยถามขึ้น รัฐยิ้มไม่ตอบอะไร “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ” รัฐรวีทำหน้ายิ้มเจื่อนๆ คิดในใจว่ากลับบ้านไปซวยแน่ๆ
มณฑิราแอบขำในใจ
ที่บ้านของรัฐรวี อาทิตย์กำลังรดน้ำต้นไม้ ชายหนุ่มครุ่นคิด หนักใจเรื่องที่ปกปิดวิไลลักษณ์ว่าความจริงตัวเองเป็นแค่คนขับรถ ชายหนุ่มพยายามเลิกคิดเลยเดินเปิดวิทยุที่วางอยู่แถวนั้น หวังจะฟังเพลงแก้เซ็ง แต่วิทยุดันเปิดเพลงจี้ใจเข้า
“จะรับได้ไหม ถ้าถึงวันนั้น ทุกอย่างที่เธอฝันอาจเป็นแค่ภาพลวงตา จะรักกันไหม ถ้าวันนึง เธอได้รู้ว่า แท้จริงคนอย่างฉันมันก็แค่คนธรรมดา คนนึง” อาทิตย์รีบปิดวิทยุ “ดันมาเปิดเพลงโดนอะไรตอนนี้! “
ทันใดนั้นเสียงมือถืออาทิตย์ดัง ชายหนุ่มดูเบอร์เห็นว่าอิงอรโทรมา คิดๆว่าจะรับสายดีหรือไม่รับสายดี “ครับคุณอิงอร...” อาทิตย์ตัดสินใจกดรับสายเซ็งๆ
“คุณอาทิตย์อยู่ไหนแล้วคะ?” อิงอรถามขึ้น
“อยู่ที่ทำงานครับ”
“คุณอาทิตย์ยังไม่ออกมาหาอิงอีกเหรอคะ วันนี้เรานัดกินข้าวกันนะคะ”
“ผมจำได้ว่าผมบอกว่าขอเช็คงานก่อนว่าว่างรึเปล่า ยังไม่ได้ตกลงไปกินข้าวกับคุณอิงอรเลยนะครับ”
“อิงเห็นคุณอาทิตย์ไม่โทรกลับมา อิงก็คิดว่าคุณอาทิตย์ตกลงไปกินข้าวกับอิงสิคะ งั้นไม่เป็นไรค่ะ กลางวันมาไม่ได้แต่กลางคืนต้องมานะคะ คืนนี้อิงมีปาร์ตี้กับเพื่อน” อิงอรพยายามตื๊อ
“เอ่อแต่ผม....” อาทิตย์ทำท่าจะปฏิเสธ
“ถ้าคุณอาทิตย์ปฏิเสธ อิงจะสืบว่าบ้านคุณอาทิตย์อยู่ที่ไหน แล้วอิงจะไปหาที่บ้าน” อิงอรเอ่ยขู่
อาทิตย์เลยจำใจต้องรับปาก “ก็ได้ครับ คืนนี้เจอกัน”
อิงอรยิ้มดีใจที่ตื๊อสำเร็จ
เย็นนั้น ที่หน้าบ้านของรัฐรวี ชายหนุ่มขับรถเข้ามาจอด เห็นรัฐยืนจ้องอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ชายหนุ่มชะงักรีบลงจากรถมาหารัฐ ”ก่อนที่พ่อจะถามอะไร ขอผมถามพ่ออย่างนึงก่อน” รัฐรวีมองซ้ายมองขวา “แม่ไม่อยู่บ้านใช่ไหมครับ?”
“ไม่อยู่! นี่แกเล่นอะไรวี?”
”อย่าเพิ่งโกรธครับพ่อ คือ ผู้หญิงที่พ่อเจอเค้าชื่อมณฑาครับ ทำงานเป็น..เอ่อ..แม่บ้าน”
รัฐอึ้ง “แล้วแกไปรู้จักเค้าได้ยังไง!? ..... ไอ้ทิตย์ใช่ไหม?”