บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 3
ที่ห้องโถงใหญ่บ้านมณฑิรา มณฑิรานั่งอยู่ที่โซฟา นายวง แม่เมียด เวกนั่งหน้าเสียอยู่ที่พื้น
คุณต๋อยยืนเท้าเอวมองมาทางวิไลลักษณ์อย่างเอาเรื่อง กุ๊กกิ๊กนั่งอยู่ใกล้ๆ กับคุณต๋อยด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ สมจิตยืนอยู่ตรงข้างๆ สวิตช์ไฟ
“กลับมาแล้วเหรอแม่ตัวดี!!” คุณต๋อยเอ่ยขึ้นเสียงเย็น
วิไลลักษณ์หน้าซีด ทรุดเข่าอ่อนหมดแรง
“เห็นมั้ยคะคุณมณ! จับได้คาหนังคาเขาเลย!” คุณต๋อยเดินไปด่าตรงหน้าวิไลลักษณ์ “เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น! คนอะไรจองหอง..ตีตัวเสมอเจ้านาย..ริอ่านเอาของเจ้านายไปใส่! นี่คงสมรู้ร่วมคิดกันทั้งบ้านเลยล่ะสิ!”
“อ้าว! พูดดีๆนะคุณต๋อย” นายวงไม่พอใจ
“พ่อแม่วิไลไม่เกี่ยวค่ะ” วิไลลักษณ์รีบบอก
“รู้เห็นเป็นใจกันแบบนี้จะว่าไม่เกี่ยวได้ยังไงยะ! ถ้าไม่มีพ่อแม่พี่ชายเธอให้ท้าย เธอจะกล้าทำขนาดนี้เหรอ!” คุณต๋อยหันมามองนายวงกับแม่เมียดอย่างเหยียดๆ
นายวงกับแม่เมียดเถียงไม่ออกเพราะผิดจริง ส่วนวิไลลักษณ์หันมองหน้ามณฑิรา มณฑิราทำหน้าดุมองวิไลลักษณ์ วิไลลักษณ์รู้สึกผิดมาก มณฑิราลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบนไป
“ไหนพาชั้นไปดูซิ..ว่าหยิบอะไรจากตรงไหนไปบ้าง!” คุณต๋อยดึงแขนวิไลลักษณ์พาขึ้นบ้านตามมณฑิรา ทุกคนเดินตามไป
“ลูกเสือลูกตะเข้แท้ๆ ชั้นล็อกห้องคุณมณอย่างแน่นหนา เธอก็ยังอุตส่าห์งัดแงะเข้าไปได้!” คุณต๋อยเดินไปด่าหญิงสาวไป
“วิไลไม่ได้งัดนะคะ วิไลแค่แอบหยิบกุญแจมาเปิดตอนที่คุณต๋อยหลับกลางวัน” วิไลลักษณ์แก้ตัวปฏิเสธ กุ๊กกิ๊กหลุดขำพรืดออกมา
คุณต๋อยหันไปดุกุ๊กกิ๊ก “ขำอะไร” กุ๊กกิ๊กรีบหยุด คุณต๋อยหันมาดุวิไลลักษ์ต่อ “ชั้นไม่เคยหลับกลางวัน! ชั้นแค่พักสายตา!”
ทั้งหมดเดินมาถึงหน้าบันไดที่จะขึ้นไปยังห้องนอนของมณฑิรา
คุณต๋อยหันมาสั่งกับนายวง แม่เมียด เวก และกุ๊กกิ๊ก “พวกเธอรอตรงนี้แหละ!”
นายวง แม่เมียด และเวกจึงได้แต่มองตามมณฑิรา คุณต๋อย และวิไลลักษณ์อย่างเป็นห่วง
“คุณมณจะไล่พวกเราออกไหมพ่อ!” เวกถามขึ้นอย่างกังวล