บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 3 หน้า 3
อีกด้านหนึ่งในโรงรถบ้านรัฐรวี อาทิตย์เองก็อยู่ในสภาพย่ำแย่ ชายหนุ่มยืนหน้าจ๋อยเพราะถูกรัฐรวีด่าอยู่
“ผมขอโทษอีกครั้งนะครับคุณวี.. คุณวีอย่าบอกแม่ผมเลยนะครับ ถ้าแม่รู้แม่ด่าผมตายเลย ผมสัญญาครับว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“แกไม่ต้องมาทำเป็นสำนึกผิดเลย! ถ้าชั้นจับไม่ได้ แกก็คงแอบขโมยรถชั้นไปหลอกสาวอีกใช่มั้ย!!”
“ผมสัญญาครับ”
“แกสัญญาไปแล้ว!”
“งั้นผมสาบานครับ ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย”
“ใช่ มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ต่อไปชั้นจะไม่ยอมให้แกมาแตะรถชั้นอีกแล้ว!”
“อ้าว แล้วผมจะขับรถให้คุณวีได้ยังไงล่ะครับ”
“ไม่ต้องขับไง เพราะชั้นไล่แกออก”
“คุณวีพูดเล่นใช่ไหมครับ” อาทิตย์ตกใจ
“หน้าชั้นเหมือนพูดเล่นไหม!!? นี่มันถึงขั้นขโมยเลยนะเว้ย! แล้วต่อไปถ้าเรื่องใหญ่กว่านี้ชั้นจะไว้ใจอะไรแกได้!” รัฐรวีเอ่ยอย่างสุดทน ก่อนจะเดินออกไปเลย
อาทิตย์อึ้งที่รัฐรวีเอาจริง และรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ขณะเดียวกัน มณฑิราเดินเข้ามานั่งที่เตียง วิไลลักษณ์เดินตามมานั่งที่พื้นท่าทางสำนึกผิด
มณฑิราพูดนิ่งๆ “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกใช่มั้ยที่วิไลทำแบบนี้?”
วิไลลักษณ์ตอบเสียงอ่อยๆ “วิไลเพิ่งทำได้สองสามครั้งเองค่ะ..” หญิงสาวก้มลงกราบที่เท้ามณฑิรา “คุณมณอย่าโกรธอย่าเกลียดพ่อแม่กับพี่เวกเลยนะคะ วิไลผิดคนเดียว คุณมณไล่วิไลออกเถอะค่ะ”
“วิไลไม่อยากทำงานให้ชั้นแล้วเหรอ ถึงอยากให้ชั้นไล่ออก”
“เปล่านะคะ วิไลอยากทำงานกับคุณมณค่ะ คุณมณเป็นเจ้านายที่วิไลรักและเคารพที่สุด... แต่วิไลไม่ควรทำแบบนี้”
“ถ้าอย่างนั้นบอกชั้นซิ ว่าเธอทำทำไม?” วิไลลักษณ์อึกอัก “ชั้นรู้ว่าวิไลเป็นคนช่างฝัน ทะเยอทะยาน แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี”
“วิไล..แต่งตัวออกไปหาเพื่อนค่ะ..”
มณฑิราเอะใจ “ใคร? ใช่ผู้ชายคนที่วิไลคุยด้วยรึเปล่า?”
“ค่ะ..เค้าชื่อคุณอาทิตย์ ตอนแรกที่รู้จักกัน เค้าเข้าใจผิดว่าวิไลเป็นลูกคุณหนู พอเค้านัดเจอวิไลอีก วิไลก็เลยต้องปลอมตัวเอาชุดของคุณมณใส่ไปเจอเค้า..” วิไลลักษณ์เห็นมณฑิรายิ้มขำๆ กับสิ่งที่ตนเล่าก็รู้สึกงงๆ “คุณมณขำอะไรเหรอคะ?”
“ชั้นไม่ได้ขำวิไลหรอก ชั้นขำตัวเองน่ะ วันนี้ชั้นก็เพิ่งปลอมตัวเป็นแม่บ้านหนีคุณภูวเดชมาเหมือนกัน”