บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 3 หน้า 4
“หนีทำไมคะ? คุณมณไม่ชอบคุณภูวเดชเหรอคะ? ทั้งหล่อ ทั้งรวย..”
“คนเราจะชอบกันมันไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้นหรอกจ้ะ... วิไลชอบคุณอาทิตย์ใช่ไหม?”
“เปล่านะคะ!” วิไลลักษณ์รีบปฏิเสธ
“แต่วิไลถึงขนาดยอมเสี่ยงขโมยกุญแจจากคุณต๋อย ยอมเสี่ยงโดนพ่อกับแม่ดุ ยอมเสี่ยงโดนชั้นจับได้ เพื่อจะไปหาเค้า... ถ้าไม่ชอบ วิไลจะทำถึงขนาดนี้เหรอ”
วิไลลักษณ์เงียบเถียงไม่ออก
“แล้วถ้าเค้านัดคราวหน้า วิไลจะทำยังไง?” มณฑิราถามขึ้นมาอีกอย่างอยากรู้
“ไม่รู้ค่ะ..”
มณฑิรามองวิไลลักษณ์อย่างเห็นใจเพราะรู้ว่าวิไลลักษณ์คงจะหลงรักอาทิตย์ไปแล้ว “ชั้นคงยอมให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว”
ที่เรือนคนใช้ ครอบครัวของวิไลลักษณ์นั่งอยู่รวมกันท่าทางเครียดๆ
โดยมีคุณต๋อย กุ๊กกิ๊กคอยยืนเยาะเย้ยอยู่ “ไล่ออก! พวกแกโดนไล่ออกทั้งครอบครัวแน่ๆ! แล้วนั่งทำอะไรกันอยู่ล่ะ ยังไม่เก็บของออกจากบ้านอีก!”
นายวงแกล้งขู่คุณต๋อย “เวก แกรู้มั้ยพ่อได้แม่มายังไง ทีแรกแม่เค้าก็ด่าพ่อแบบนี้แหละ พ่อเลยจับทำเมีย.. นี่ถ้าพ่อโดนด่ามากๆ สันดานเดิมมันจะกลับมา” นายวงมองไปทางคุณต๋อย
“ไอ้แก่ตัณหากลับ!!” คุณต๋อยด่า
“ก็ยังดีกว่าคนใช้สะเออะอยากทำหน้าที่เจ้านายแหละ!” แม่เมียดได้ทีย้อนกลับอีกฝ่ายบ้าง
“คุณต๋อยให้กุ๊กกิ๊กช่วยเก็บของพวกนี้ให้ไหมคะ” กุ๊กกิ๊กรีบประจบคุณต๋อย
“ยังอีก!!” นายวงฉุน
เวกห้ามบิดา “ไม่ต้องพ่อ คนนี้ชั้นเอง”
“ฝันไปเหอะ! น้ำหน้าอย่างแกไม่ได้เห็นขาอ่อนชั้นหรอก!” กุ๊กกิ๊กทำท่าเชิดๆ ไม่พอใจ
เวกแกล้งชี้ไปที่ขา “นั่นขาไปเลอะอะไรมา”
กุ๊กกิ๊กถกผ้าถุงดูทันที “ไหน!!?” เวกมองอย่างขำๆ กุ๊กกิ๊กโมโหรู้ตัวว่าพลาด รีบถกผ้าถุงลงแค้นๆ “ไอ้บ้า!!! ทำเป็นขำไปเถอะ เดี๋ยวโดนไล่ออกจากบ้าน จะขำไม่ออก!”
ทันใดนั้นเองวิไลลักษณ์ก็เดินเข้ามา
“คุณต๋อยคะ แม่ตัวดีมาแล้วค่ะ!” กุ๊กกิ๊กรีบหันไปฟ้อง
คุณต๋อยพูดกับวิไลลักษณ์ด้วยน้ำเสียงเยาะๆ “เป็นไง! โดนไล่ออกกันทั้งบ้านเลยใช่ไหมล่ะ! เก็บของออกไปได้แล้ว!”
“คุณมณบอกให้คุณต๋อยขึ้นไปหาเดี๋ยวนี้ค่ะ” วิไลลักษณ์บอก