บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 1 หน้า 2
27 มกราคม 2557 ( 11:25 )
1.2M
ส่วนที่ใต้ถุนคุ้ม หัวหน้าแก๊งค์ยืนตัวแข็ง ลูกน้องทั้งสามก็อาการไม่ผิดกัน ร่างไร้ศีรษะหันตามทิศทาง ค่อยๆ ชูมือหนึ่งขึ้น ชาวแก๊งค์ทั้งสี่ตะลึงจ้อง เห็นมือนั้นหิ้วศีรษะขาดแค่คอ ดวงตาถลนจ้องตรงมา มือที่หิ้วหัวขาดชูหัวนั้นขึ้นแล้วปาเข้าใส่แก๊งค์วัยรุ่น แก๊งค์แตกกระเจิงไปคนละทาง หัวหน้าแก๊งค์กับแฟนสาววิ่งหนีมาตามแนวเสาใต้ถุนชนเข้ากับสองเด็กใหม่ เห็นผีผู้หญิงผมยาวค่อยๆ ก้าวตามมา ก็ตะกายลุกวิ่งนำไป สก๊อยและเด็กใหม่ทั้งสองก็วิ่งหน้าเริ่ดตาม โดยไม่รู้ว่าโดนผีปลอมหลอกเข้าให้แล้ว
เมื่อไล่พวกเด็กแวนซ์ได้สำเร็จ หัวหน้าแก๊งค์ค้ายาซึ่งมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่คุ้มร้าง ก๊พลันเห็นผนังอิฐเก่าที่ทะลายลงมีแผ่นไม้อยู่ เมื่อรื้อกองอิฐออกก็เห็นผนังอิฐฉาบปูนอีกชั้น มีประตูไม้หนาหนักแบบโบราณ คล้องโซ่เหล็กและกุญแจอย่างแน่นหนา มียันต์อักขระตัวธรรมเขียนไว้บนผนังประตูทั้ง 2 บาน
“เหมือนขังอะไรไว้ข้างใน” ลูกน้องสงสัย
“โถ ไอ้เวร มึงดูหนังผีมากเกินไปแล้ว”
หัวหน้าฟาดขวานเหล็กลงบนโซ่และกุญแจจนพัง ด้านในเป็นห้องใต้ดิน ด้านหนึ่งเป็นซี่กรงไม้ขนาดใหญ่คล้ายกรงขังในยุคโบราณ รอบๆ ห้องเป็นผนังอิฐ มีโซ่เหล็กขนาดใหญ่ในกรงและที่บานประตู ลูกน้องสะดุดหลุมศพที่พื้น ซึ่งมีอยู่สามหลุมเรียงกัน
ห้องนอนใหญ่ของคุ้มเจ้า เจ้าเก็จถวาในวัย 75 ปี นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง แล้วผวาตื่นขึ้น เจ้าเก็จถวาลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่หน้าต่างไม้บานใหญ่ เปิดมองออกไปที่นอกหน้าต่าง เห็นแนวต้นไม้ในบริเวณคุ้มดูเป็นระเบียบและโปร่งตา แต่ไกลออกไปกลับมีแนวต้นไม้ใหญ่หนาทึบ ซับซ้อน และที่สุดสายตา เห็นยอดหอของคุ้มร้างโผล่ขึ้นมา ท่ามกลางแสงจันทร์
เช้ารุ่งขึ้น ตาทอง ชายชราวัย 70 ปี เฝ้าดูแลคนงานชายที่กำลังกวาดใบไม้ให้สวนกับสาวใช้ที่ปัดกวาดทำความสะอาดคุ้มใหญ่ ซึ่งเป็นหมู่เรือนโบราณอายุกว่า 150 ปีขนาดใหญ่มหึมา มีชานและระเบียงเชื่อมเรือนและหอต่างๆเข้าด้วยกัน
ภายในห้องหนังสือ ซึ่งมีหนังสือเก่ารวมทั้งสมุดโบราณ และบรรดาของเก่าโบราณหลายชิ้น เช่น พิณพม่า ตู้พระธรรม เจ้าเก็จถวายืนมองหีบแบนยาวมีลายตกแต่งงดงาม ที่พื้นตาทองนั่งคุกเข่าอยู่อย่างสุภาพ
เจ้าเก็จถวาเอ่ยถามด้วยความกังวล “ตาทอง แกไปดูคุ้มเก่าบ้างหรือเปล่า”
ตาทองอึกอักเพราะโกหก “ผมเข้าไปดูบ่อยๆ แม่เจ้า แต่ไอ้พวกเด็กๆมันไม่ยอมไปกัน ต้นไม้ก็เลยขึ้นรกกว่า
เดิม”
เจ้าเก็จถวาพยักหน้า “ใครล่ะจะอยากเข้าไป เรื่องต้นไม้น่ะช่างมันเถอะ แต่...”
“แต่อะไรขอรับ แม่เจ้า”
“ก็เครื่องป้องกันทั้งหลายน่ะซี ยังอยู่ดีอยู่หรือ”
“โธ่ แม่เจ้า ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งหรอก”
“ไม่ว่ายังไง แกก็ต้องคอยตรวจตราให้ดี”
“โธ่ แม่เจ้า ถ้าผ้ายันต์ที่ยอดคุ้มยังอยู่ดี อะไรข้างในก็หลุดออกมาไม่ได้หรอก”
ที่ยอดคุ้มส่วนจั่ว มีไม้ท่อนหนึ่ง บนผิวไม้จารึกตัวธรรมไว้เต็มพรืด เมื่อแสงอาทิตย์ส่องมาตัวอักษรเหล่านั้นก็เรืองขึ้นเป็นสีทอง