รีเซต

บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 1 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 1 หน้า 5
27 มกราคม 2557 ( 11:25 )
1.2M
คุ้มนางครวญตอน 1
10 หน้า
 
เจ้าเก็จถวาชะงักยืนนิ่งแล้วค่อยๆ หันมามองสายใจ สายใจก้าวมาใกล้ เห็นสีหน้าหวาดหวั่นขอความช่วยเหลือก็ยิ่งงุนงง พริบตาเดียวเจ้าเก็จถวาก็กลับดูเลื่อนลอยใหม่ เสียงม้าร้องดังกึกก้องประหลาดมาแต่ไกล  แล้วก็มีเสียงฝีเท้ามาดังใกล้มาสายใจทั้งกลัวทั้งพิศวง มองไปที่ปลายถนนมีกลุ่มควัน  ม้าสีดำมหึมาลากรถม้าคันเล็กวิ่งมาจากกลุ่มควัน ม้าตัวนั้นดวงตาเรืองแสงเป็นเปลวไฟเรื่อเรือง  ขนแผงคอของมันก็ไหวสะบัดเป็นเปลวไฟสีเหลือง อมเขียว  ประตูรถเปิดออกเอง  เจ้าเก็จถวาก้าวขึ้นไป  สายใจละล้าละลัง
“แม่เจ้า  อย่าไปเจ้า  อย่าไป”
ม้าปีศาจลากรถตีวงกลับ  สายใจอยู่ตรงหน้ามัน  มันพลันพยศขู่ตัวยก 2 ขาหน้า สายใจผงะล้มหงายลงกระแทกต้นไม้ใหญ่สิ้นสติไป ม้าปีศาจพุ่งหายไปในกลุ่มควัน
 
ที่กลางคุ้มร้าง เก็จถวาถือซึงห่อด้วยผ้าเดินมา มองไปตรงหน้า ทุกอย่างแลดูตะคุ่ม มีเพียงแสงสว่างจากแสงจันทร์ ทันใดก็มีแสงสว่างจากผางประทีปตรงนั้นตรงนี้ขึ้นนับสิบจุด บริเวณนั้นพลันสว่างเรืองรองขึ้น  ภาพเรือนร้างเลือนหาย  กลายเป็นเรือนงามเต็มไปด้วยเครื่องเรือนงดงาม  ยอดหล้านั่งอยู่บนตั่ง ภูษาพัสตราภรณ์ระยิบระยับ ทางด้านหลังมีฉากไม้ฉลุดูเหมือนทำด้วยทอง มีม่านปักผืนใหญ่กั้นส่วนต่างๆ ที่พื้น นางผัน นางเผื่อนหมอบกราบอยู่
“เข้ามาซิ รู้ไหมว่าข้าคือใคร”
“รู้เจ้า  ท่านคือเจ้านางยอดหล้า  ย่าทวดของข้าเจ้า”
“เจ้าดูแก่เฒ่านัก เหลนของข้า”
ยอดหล้ายื่นมือมาตรงหน้า เจ้าเก็จถวารู้ ส่งซึงให้ ยอดหล้ารับซึงมาไว้บนตักอย่างรักใคร่ผูกพัน
“ขอบใจเจ้าที่ดูแลของของข้าไว้ให้ เจ้าคงเหนื่อยยากมากซีนะ ไม่ว่าอย่างไร  เจ้าก็หมดหน้าที่ของเจ้าแล้ว”
เจ้าเก็จถวามองอย่างยอดหล้าอย่างวิงวอน แต่ไร้ความหวัง  ยอดหล้ามองอย่างเย็นชา
“ของทุกอย่างที่ข้ามี ที่ข้าครอบครอง ที่ข้ารัก จะต้องคืนกลับมาหาข้า ส่วนเจ้า...จงพักผ่อนเถิด”
เจ้าเก็จถวาน้ำตาไหลพราก  หมอบซบลงกับพื้นอย่างรู้ชะตากรรม ภาพมลังเมลืองพลันวูบหาย เหลือเพียงเจ้าเก็จถวาหมอบอยู่ในเรือนรกร้างมืดมัว
 
ด้านหลังของคุ้ม ยอดหล้าเรียกหานกปีศาจ ทันใดบนท้องฟ้ามีฝูงนกนับร้อยบินมา คล้ายหมอกควัน บินวนอยู่เหนือระเบียงเรือน ส่งเสียง แก๊กๆ ฟังดูน่าสยดสยอง ยอดหล้ายื่นมือไป  อีกาใหญ่ตัวหนึ่งบินมาเกาะบนหลังมือ  ดวงตาของกาลุกเรืองเรื่อเป็นไฟ
“นกน้อยของข้า...จงบินไป...บินไปให้ทั่วทุกทิศ ทุกถิ่น ตามหายอดดวงใจของข้าให้เจอ”
อีกาปีศาจร้องแก๊กยาวราวรับค่ำสั่ง แล้วบินไปเบื้องบน ฝูงกาปีศาจส่งเสียงร้องราวถ่ายทอดคำสั่ง แล้วบินกันเป็นหมู่สูงขึ้นไปราวม่านควัน ยอดหล้ามองตาม ดวงตาวาววับเปี่ยมหวัง
 
ในคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ตรีภพจมสู่ภวังค์ฝันอันลึกล้ำ กลุ่มควันรวมตัวเป็นใบหน้างดงาม
“พี่เทพ  ยอดดวงใจของข้าเจ้า พี่คือดวงตะวัน  ข้าคือจันทรา”
นอกหน้าต่างห้อง  อีกาปีศาจเกาะนิ่งอยู่บนขอบระเบียงเฝ้ามองดูตรีภพด้วยดวงตาลุกเป็นเปลวไฟ
 
ตรีภพเดินทางไปที่ออฟฟิศบริษัทละครของฐาปกรณ์ ตรีภพมองดูในห้องไม่มีใครแต่มีเสียงมาจากห้องน้ำ

10 หน้า