บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 23
คุ้มนางครวญ ตอนที่ 23
หมู่เรือนพระยาพิชิตชัยยามดึก บ่าวไพร่ชายนั่งดื่มเหล้ากันเงียบๆ มีแสงสว่างจากไต้และคบไฟ
ยอดหล้าเดินลัดเลาะไปตามเสาเรือน กลุ่มบ่าวไพร่มีบ่าวคนหนึ่งหันมาเห็น ทั้งกลุ่มลุกขึ้น คว้าคบไฟถือมาส่องดูใต้เรือน ยอดหล้าหลบเข้าที่เสาเรือนต้นหนึ่ง ในมือถือผอบฝังรูปฝังรอยที่ถูกลวงว่าเป็นผอบมังคลา
กลุ่มบ่าวไพร่ใกล้เข้ามาทุกขณะ ยอดหล้าพลันสำรวมจิตเป่าไป ร่างยอดหล้าพลันโปร่งแสง กลุ่มบ่าวไพร่มาถึงตำแหน่งนั้น พอดีกับร่างยอดหล้ารางไปจนหมด กลุ่มบ่าวไพร่จึงเลิกค้นหา
ยอดหล้าคุกเข่าวางผอบฝังรูปฝังรอยลงไปในหลุมลึกราว 1 ศอก
เรือนยอดหล้าตกแต่งงดงามอ่อนหวาน มีเครื่องแขวนและดอกไม้มาลัยส่งกลิ่นหอม ยอดหล้าเอาผ้าคลุมออกจากศีรษะ นางผันรับมาส่งต่อให้นางเผื่อนพับ
“ข้าเอาผอบมังคลาของท่านอาจารย์ไปฝังแล้ว มนตราครูบาสรีโลกชั่วนั้นจะเสื่อมลง”
หลวงเทพและดารารายนอนเคียงกันบนเตียง หลวงเทพแม้ยังไม่หายดี แต่หน้าตาก็มีเลือดฝาด
ทันใดมีควันสีดำข้นเข้มลอยขึ้นจากพื้นเรือน พุ่งวูบเข้าร่างหลวงเทพ ร่างหลวงเทพผวาเยือก ใบหน้านั้นหมองวูบลงทันที ที่หว่างคิ้วดูคล้ำดำ
ที่ศาลากลางสวน ยอดหล้ากำลังเล่นซึงเพลงดวงดาวพลางแย้มยิ้มชายตา หลวงเทพหน้าหมองคล้ำมองอย่างหลงใหล ดาราราย คุณหญิงอำภา คุณเพ็ง นั่งอยู่ตรงข้ามยอดหล้า มีนางทิพย์ ทิม นิ่ม นวลอยู่เบื้องหลัง ยอดหล้าก็มีนางผัน นางเผื่อน หมอบอยู่ใกล้ ดารารายมองท่าทีหลวงเทพและยอดหล้าอย่างเอะใจ คุณเพ็งก็สะกิดอำภาให้ดู
“ไพเราะเหลือเกินเจ้านาง”
“ข้าเจ้าเล่นเพลงนี้เพื่อเรียกขวัญให้พี่เทพหายดีเจ้า พี่เทพจำเพลงนี้ได้หรือไม่”
“พี่จะลืมได้อย่างไร นี่คือเพลงของเราสอง”
หลวงเทพพูดคล้ายละเมอ ดารารายชะงักมองหลวงเทพแล้วมองพี่สาว คุณเพ็งงงเพราะรู้ว่าคือเพลงของดารารายกับหลวงเทพ
“ยังไงกันหรือคะ คุณพี่”
หลวงเทพเคลิบเคลิ้ม “เจ้านางแต่งทำนองเพลงนี้ แต่เนื้อเพลงพี่เป็นคนเขียน”
“หรือคะ ตาย น้องเข้าใจผิดอยู่ตั้งนาน”
ดารารายลอบถอนใจ
“เรื่องการณ์ก่อน มีความนัยซับซ้อนนักเจ้า คุณเพ็ง”
“ใช่ เรื่องบางเรื่องก็มิเป็นไปอย่างที่ตาเราเห็น” ยอดหล้ายิ้มสบตาดาราราย ดารารายยิ้มตอบดวงตาเริ่มระวังระไว