บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 23 หน้า 5
26 กุมภาพันธ์ 2557 ( 15:57 )
1.2M
“ฮือ น้องไม่คิดเลยว่าคุณพี่จะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้”
“นั่นมิใช่พี่ชายเจ้า”
ดารารายตกใจ คุณเพ็งอ้าปากค้าง นางทิพย์ นางทิมตาโพลน
“คุณหญิงแม่พูดอะไรเจ้าคะ”
“พี่ชายเจ้ารักเจ้าดารายิ่งดวงตาดวงใจ ไม่มีวันทำเช่นนี้ได้ แต่ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะต้องมนต์”
“ลูกสงสัยอยู่แล้ว พี่เทพหน้าดำคร่ำเครียด ไร้สง่าราศี ดูผิดไปเป็นคนละคน ตั้งแต่เจ้านางมากยศนั่นมา”
ดารารายสะอึกอึ้ง คุณเพ็งยิ้มแหย
“น้องขออภัยนะคะ พี่ดารา ฮึ เจ้าพี่พี่ดาราทำเสน่ห์เล่ห์กลขนาดนี้ พี่ดาราไม่ระแคะระคายบ้างหรือ”
“นี่แม่เพ็ง...เจ้าดารามิได้หัวทึบเหมือนเจ้า มีหรือจะไม่รู้”
นางทิพย์ นางทิมเพิ่งแน่ใจมองดารารายอย่างสงสาร
“แหม คุณแม่”
“เจ้าดาราทำอันใดไม่ถูกก็เพราะนางเป็นพี่ต่างหาก”
“พี่มากเล่ห์เพทุบาย แย่งได้กระทั่งสามีน้อง เป็นข้ามินับเป็นพี่ดอก”
ดารารายยิ่งสะเทือนใจ
“ข้าขอโทษจ๊ะ พี่ดารา”
“นี่ แม่เพ็ง ถ้าหุบปากไว้ก็จะงามกว่านะลูก เจ้าดาราเจ้าจะคิดอ่านอย่างไร”
“เจ้าพี่เป็นคนจิตใจงามยิ่งนัก แต่กลับทำได้ถึงเพียงนี้ต้องมีความในซับซ้อนเป็นแน่เจ้า”
“จิตใจงามกระไรคะ”
“นี่ แม่พระจันทร์เพ็ง แม่หลบเข้ากลีบเมฆไปก่อนนะจ๊ะ”
คุณเพ็งยกมือปิดปากตัวเอง
“เราต้องรีบแก้ไขนะเจ้าดารา ยิ่งรอช้าไปพ่อเทพอาจจะยิ่งอันตราย”
ดารารายพยักหน้า
ดารารายนุ่งขาวห่มขาวปักดอกไม้ขาวบนมวยผม นั่งขัดสมาธิอยู่หน้าโต๊ะหมู่บูชา ตรงหน้ามีเทียนจุดพราว ควันธูปตลบขึ้นเป็นลำสูง ดารารายพยายามสำรวมจิตเป็นหนึ่ง ยากเย็น เนิ่นนาน แต่ลงท้ายจิตก็สำรวมลง
ควันธูปหมุนคว้างลึกเข้าไปเป็นอุโมงค์ ปลายอุโมงค์มีจุดแสง เมื่อผ่านเข้าไปก็กลายเป็นดินแดนงาม มีบึงบัวกว้างใหญ่ มีดอกบัวออกพราวพรางนับหมื่นนับแสนดอก แต่มิมีดอกใดโดยราเลย ณ ท้องฟ้าเบื้องบนมีเมฆขาวสะอาดแปรรูปอยู่ตลอด ดารารายก้าวไปเห็นที่แท่นหินริมบึง ครูบาสรีนั่งหลับตาอยู่ ดารารายยิ้มออกทรุดลงกราบกับพื้น