บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 25
คุ้มนางครวญ ตอนที่ 25
ยอดหล้าจุมพิตตรีภพเนิ่นนาน พิมพ์ดาวยืนอึ้ง แก้วมองอย่างยอกแสยงใจ ยอดหล้าลืมตาขึ้นดวงตาเรืองแสง
“จงจำได้ จงจำได้ ณ บัดนี้”
ตรีภพตาสว่างวูบ ความทรงจำในอดีตชาติกลับคืนมา ทั้งตอนที่พบยอดหล้าที่ธารน้ำ ตอนยอดหล้าเล่นซึงให้ฟัง หลวงเทพพูดกลอน ยอดหล้าเอียงอาย อยู่บนเรือล่องแม่ปิง หลวงเทพและยอดหล้าพูดถึงตะวันและจันทราที่ศาลาท่าน้ำ
ตรีภพยืนนิ่งคล้ายตะลึงกับข้อมูลที่ระลึกได้ ยอดหล้าผละออกขยับมายืนเคียงตรีภพ มองพิมพ์ดาวอย่างเยาะเย้ย
“เจ้าพี่”
“เจ้าพ่ายแพ้แล้วดาราราย”
ยอดหล้าเอียงศีรษะซบตรีภพ วางมือลูบไล้อกตรีภพ
“พี่เทพจำความรักความหลังที่มีต่อข้าได้แล้ว”
พิมพ์ดาวเบิกตากว้าง เรียกเสียงสั่นพร่า “เจ้าภักดิ์”
ยอดหล้าขมวดคิ้ว ตรีภพมองพิมพ์ดาว “เจ้าภักดิ์”
ตรีภพขยับถอยจากยอดหล้า มองพิมพ์ดาว พูดแผ่วเบา “แสงดาว”
พิมพ์ดาวตาเบิกกว้าง ยอดหล้างุนงง
“เจ้าราย แสงดาว เพลงนี้ ข้าแต่งให้เจ้า”
ยอดหล้าตกใจ ผิดคาด และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่เทพ พี่พูดอะไร นี่คือเพลงของเรา”
“ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่เพลงของเรา”
แก้วพูดไม่ออก มองยอดหล้าอย่างสงสาร
ยอดหล้าชะงัก ส่ายหน้า ผงะถอย ทันใดสายซึงก็พลันขาดสะบั้น ผึง ผึง เส้นแล้ว เส้นเล่า ภาพมายาดวงดาวสลายวูบ ไฟในผางประทีปสว่างขึ้นดุจเดิม แขกที่ถูกสะกดนิ่งแข็งขึงผวาตื่น มองกันเลิ่กลั่ก แล้วมองดู ยอดหล้า ตรีภพ พิมพ์ดาว และแก้วที่ยังยืนเด่นอยู่ ยอดหล้ามองตรีภพอย่างไม่เข้าใจ ตรีภพรู้สึกขัดแย้งในใจ ยอดหล้าหันขวับไปหาพิมพ์ดาว