บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 25 หน้า 5
28 กุมภาพันธ์ 2557 ( 17:07 )
1.2M
มหาจรวยก้าวมาช้าๆ ดวงตาแน่วแน่ ตาทองตามหลังถือผอบทองเหลือง ตรีภพ พิมพ์ดาว พิมพ์เดือน ตฤณตามมาด้วย มหาจรวยสำรวมจิต แล้วกำทรายในผอบไว้
“จงเกิดกำแพงแก้วล้อมคุ้มไว้ ณ บัดนี้”
มหาจรวยปาทรายไป ทรายนั้นพุ่งไปราวมีชีวิตพุ่นวนโปรยปรายละอองทรายสีน้ำเงินลงตลอดทาง ทรายนั้นวนอ้อมจนกลับมาบรรจบล้อมรอบคุ้มไว้ ทันใดก็เกิดเพลิงสีน้ำเงินลุกขึ้นท่วมท้นราวกำแพงไฟล้อมคุ้มร้าง แล้วดับลง
“อ้าว ทำไมดับแล้ว” ตฤณงง
“ไม่หรอกกำแพงแก้วยังอยู่ แต่สายตามนุษย์ย่อมมองไม่เห็น”
พิมพ์เดือนหมั่นไส้ ”ถ้าอยากเห็น คุณก็ต้องลองตายเป็นผีดู”
ที่ห้องใต้ดิน เถรกระอำผงะถอยไป 2-3 ก้าว ยอดหล้ายังคงกุมอกอยู่ที่พื้น นางผัน นางเผื่อน ประคอง
“ท่านอาจารย์”
“มันลงอาถรรพ์ ขังเราไว้ในที่นี่”
เถรกระอำชี้มือไป ทุกคนมอง ที่ประตูทางเข้าห้องใต้ดิน กลายเป็นเพลิงสีน้ำเงินท่วมอยู่
ที่ประตูทางเข้าคุ้มร้างถูดล่ามไว้ด้วยโซ่อาคม มหาจรวยเขียนยันต์ด้วยแท่งดินสอขาว ตัวอักษรธรรมและลวดลายนั้นเป็นสีขาวแกมทองสว่างวาบ ตรีภพ พิมพ์ดาว พิมพ์เดือน ตฤณ ตาทอง ดูอยู่ทางด้านหลัง
เถรกระอำสงบนิ่ง ยอดหล้าขมขื่นเจ็บแค้น นางผัน นางเผื่อน ร้องไห้
“ทำไม ทำไม”
“เจ้านางน้อย ระงับใจไว้ ตอนนี้ มิใช่เวลาของเรา”
“เจ้า”
“แต่ถ้ามันบุกเข้ามาละเจ้า” นางผัน นางเผื่อนยังกังวล “เราจะทำอะไรได้”
เถรกระอำยิ้ม “มันไม่กล้าเข้ามาดอก...เพราะมิใช่เราเท่านั้นที่บาดเจ็บสาหัส”
ที่กำแพงคุ้มร้างอันเต็มไปด้วยไม้เลื้อยรกเรื้อ มหาจรวยซัดทรายเสกอีกคำรบหนึ่ง
“ทีนี้มันจะออกมาไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ” ตฤณโล่งใจ
มหาจรวยยืนสำรวมจิต พยักหน้า ทันใดก็กระอักเลือดออกมา
“ว๊าย คุณน้า” พิมพ์เดือนตกใจ
มหาจรวยกุมอกทรุดลง ตฤณคว้าไว้ทัน