บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 25 หน้า 2
“ฝีมือเจ้า ใช่ไหม ดาราราย”
“ฝีมือท่านต่างหากเจ้าพี่”
พิมพ์ดาวหมายถึงการสะกดให้ตรีภพจำอดีต ทำให้ตรีภพจำอดีตที่แท้จริงได้ แต่ยอดหล้าไม่เข้าใจ จึงยิ่งโกรธ
“เจ้า เจ้า เจ้า”
ยอดหล้ายืดกาย ดวงตาเรืองแสง ตรีภพก้าวมาหาพิมพ์ดาวโอบไว้ พิมพ์เดือนผงะกอดตฤณ ตฤณอ้าปากค้าง แก้วขยับเข้าหายอดหล้า
“เจ้านาง อย่า”
ยอดหล้าตัวสั่นโบกมือแผ่วเบาปัดแก้ว แต่ร่างแก้วกระเด็นลอยไปตกลงโครมกลางดนตรี นักดนตรี ช่างขับลุกพรวด เครื่องดนตรีพังโครมคราม ทันใดผางประทีป และเทียนอันตามไว้ที่ต่างๆ ก็ระเบิดเป็นลูกไฟราวพลุ ลูกไฟกระจายออกรอบทิศ
“เจ้าพี่...อย่า”
ยอดหล้าหันขวับมามองพิมพ์ดาว ตรีภพขยับขวาง ยอดหล้ายิ่งโกรธเกรี้ยว
ที่คุ้มร้าง นางผัน นางเผื่อน มองไปทางคุ้มหลวง คิดจะไปช่วยเจ้านาง ทันใดมีร่างเด็กหัวจุก 2 คนขวางไว้ นางผัน นางเผื่อนชะงัก
ที่ศาลากลางสวน ตรีภพก้าวขวางพิมพ์ดาว มองยอดหล้าอย่างวิงวอน
“เจ้านาง อย่า”
“พี่เทพ หลีกไป”
ยอดหล้าโบกมือแผ่วเบา ร่างตรีภพคล้ายถูกมือยักษ์กระชาก กระเด็นลอยไปใส่ตฤณ พิมพ์เดือน แพท ที่พยายามรับไว้ล้มกลิ้งกันทั้ง 4 คน ฐาปกรณ์ มาดามสุ บีบี ร้องกรี๊ด มาลารินถลามา ยอดหล้ายิ้มชี้นิ้ว
“จับน้องสาวแพศยาของข้าไว้”
มาลารินพยักหน้ารับคำก้าวทื่อเข้าหาพิมพ์ดาว ยอดหล้ายิ้มสมใจ มาลารินก้าวมาหน้าพิมพ์ดาว จ้องตากัน ยอดหล้าก้าวมาหลังมาลาริน ทันใด มาลารินหันขวับฟาดคดพญานกเหยี่ยวใส่หน้ายอดหล้า เกิดแสงจ้าคล้ายฟ้าผ่า ยอดหล้าผงะเซถอยหลังผมลุ่ยหลุดมองมาลารินอย่างไม่เชื่อสายตา
“เจ้า!”
“นังผีเจ้านาง ฉันไม่ใช่บริวารแก”
ยอดหล้ายิ้มเงยหน้า “นกน้อยๆ จงมา”