บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 17 หน้า 4
18 กุมภาพันธ์ 2557 ( 14:44 )
1.2M
”ไม่ยักรู้ว่าหลวงเทพ เก่งกาจเรื่องกาพย์กลอนด้วย”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกขอรับ”
พระยาพิชิตชัยหัวร่อเฮฮา ยกมือบังคมเหนือเกล้า
“เมื่อแผ่นดินที่แล้ว ผู้ใดชำนาญศึกก็จะทรงโปรด มาแผ่นดินนี้ทรงชอบกาพย์กลอน ผู้ใดเป็นกวีก็จะทรงโปรดปราน”
“ข้าก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน”
หลวงเทพยิ้มถ่อมตน ยอดหล้าภาคภูมิ ดารารายอดไม่ได้
“นี่เอง เคล็ดลับความก้าวหน้าของหลวงเทพ”
หลวงเทพชะงัก ใจกลับยินดีที่โดนแขวะ ยอดหล้าตกใจ หอมุกตบอกผาง
“นี่เจ้าพูดอะไร” สร้อยคำดุลูกสาว
“ดารารายแค่พูดเล่นน่ะเจ้า แม่น้า” เจ้ายอดหล้าแก้แทนให้
เจ้าหลวงรีบเปลี่ยนประเด็น
”เอาล่ะ ข้าอยากฟังเพลงใหม่ของเจ้าแล้ว”
ยอดหล้ามีซึงบนตักนั่งอยู่ด้านหน้าวงดนตรี ดูงดงามพิลาสพิไล ยอดหล้าแย้มยิ้มแล้วดีดซึงเป็นเพลงดวงดาว มีนางช่างขับร้องเพลงคลอไป พระยาพิชิตชัย เจ้าหลวงแสงอินทร หอมุก สร้อยคำฟังอย่างสนใจ หลวงเทพยิ้มมองดูยอดหล้า ดารารายมองหลวงเทพแวบหนึ่งก็เบนหน้าไปทางอื่น ยอดหล้าบรรเลงเพลงซึง นางช่างขับร้องเพลง วงดนตรีเล่นรับเกิดเสียงสูงๆ ต่ำๆ ราวแสงดาวพราวระยิบระยับ
“น้ำใจนางดุจดาวบนท้องฟ้า ในบางครั้งดาษตาพร่างเวหน”
ดารารายชะงักหันมามองยอดหล้า ยอดหล้ามองแต่หลวงเทพ ยิ้มแย้ม สุขใจ ภูมิใจ นิ้วยาวเรียวขยับไหวพลิ้ว
“พอจันทร์ฉายหายลับกลับเมืองบน ทอดทิ้งข้าหมองหม่นตามหาดาว”
ดารารายสะอึกอึ้ง รู้ในทันทีว่าหลวงเทพกำลังพูดกับตนโดยเฉพาะ ดารารายเหลือบมองหลวงเทพ หลวงเทพเหลือบมองดาราราย คนอื่นๆ ฟังเพลงชื่นชมเคลิบเคลิ้ม ขุนกล้าผู้รู้ความนัยโคลงศีรษะ นางทิพย์ นางทิม เม้มปากสบตากัน น้ำตาเอ่อจนต้องกรีดทิ้ง
ยอดหล้ายังคงแย้มยิ้มบรรเลงซึง นางช่างขับร้องท่อนที่ 2 พร้อมกันหลวงเทพก็พูดคำกลอน หลวงเทพก็พูดคำกลอนเบาๆ คลอไป มีเพียงดารารายที่ได้ยิน
“เจ็บช้ำนักเก็บรักไว้ในอก ใจเจ้าเอยเพ้อพกช่างเหน็บหนาว”
หลวงเทพดวงตามองยอดหล้า
ยอดหล้ามองตอบ แล้วแย้มยิ้มหน้าแดง
ดารารายมองตรงไปเห็นยอดหล้าสุขสมใจก็ยิ่งสะเทือนใจทบทวี