บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 15 หน้า 2
16 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:34 )
1.2M
“งั้นลองเจอนี่หน่อยเป็นไร”
ดารารายยืนจังก้า ในมือมีดุ้นฟืนติดไฟจ่อใส่ผีขาเดียว ไฟติดผมมันพรึ่บ มันร้อง เอามือปัด ดารารายโยนดุ้นฟืนอีกมือให้หลวงเทพ ทั้งคู่ใช้ไฟเป็นอาวุธเข้าแหย่ ฟาดฟัน ผีขาเดียวหวีดร้องถอยหนี แล้วพ่นควันใส่ หลวงเทพกลั้นหายใจ ดารารายตวัดผ้ามาปิดจมูก ผีขาเดียวโดดสุดแรง ร่างพุ่งขึ้นหายไป
หลวงเทพทรุดลง ดารารายรีบเข้ามาประคองไว้
“เจ้าเป็นอะไรไหม”
“แค่หน้ามืด ควันพิษของมันแค่ทำให้ชา”
“มิใช่ แค่ชา แต่เหมือนเป็นอัมพาต เจ็บใจนัก”
“มันคือตัวอะไรกันแน่”
ดารารายกัดริมฝีปาก มองดูทิศที่ผีขาเดียวโดดหายไป
“ผีขาเดียว.. ข้าเคยได้ยินคำเล่าลือมานาน คิดว่าเป็นเรื่องเล่าหลอกเด็ก ไม่คิดว่ามีอยู่จริง”
หลวงเทพหายหน้ามืด ตั้งตัวตรงดูรอยเลือดสีเขียวบนเสื้อ ดารารายขยับออก
“มันมีเลือดเนื้อ บาดเจ็บได้ ย่อมไม่ใช่ภูตผี”
“มันคงเป็นตัวประหลาดชนิดหนึ่ง มันรมยาคนให้สลบแล้วดูดเลือด ผู้เฒ่าเล่าว่ามันดูดเลือดจากหัวแม่เท้า”
“แต่มันดูดเลือดเจ้าตรงขาหนีบ”
ดารารายเพิ่งนึกออกว่าผ้าขาดสูง น่าเสียวไส้ หน้าแดงถลึงตา
“นี่เรียกโคนขา มิใช่ขาหนีบ”
ดารารายนั่งเบี่ยงตัว เอามือดึงผ้าขาดให้ทบกัน หลวงเทพมอง ดารารายชวนคุยกลบเกลื่อน
“ทำไมเจ้าจึงรู้ตัวก่อน”
“ข้าตื่นขึ้นกลางดึก เพราะเสียงจักจั่นเรไรดังสนั่น จู่ๆเสียงก็เงียบหายผิดสังเกตยิ่ง จากนั้นข้าก็ได้กลิ่นประหลาด สังหรณ์ว่าเป็นพิษ ข้าจึงเอาผ้าเปียกอุดจมูก จึงไม่โดนพิษยาสลบมัน”
ดารารายพยักหน้า จับชายผ้าขาวม้าที่คล้องคอมาดู
“เจ้าก็ฉลาดเหมือนกันนี่”
“ข้ารู้.. อ้อ ไม่รู้ว่าผ้าข้ายังเหม็นสาบอยู่หรือไม่”
ดารารายชะงัก กระชากผ้าขาวม้าออก ปาใส่หน้าหลวงเทพ หลวงเทพรับไว้ หัวเราะเบาๆ
ในยามเช้า ที่พื้นดินมีกองเลือดแห้งสีเขียว หลวงเทพนั่งยองๆเอาเศษไม้เขี่ยดู ดารารายยืนอยู่ใกล้ๆ “มันหนีไปทางนี้ ข้าว่ามันต้องไปทางภูเขาใหญ่นั่น”
หลวงเทพชี้ไปทางภูเขา ดารารายยักไหล่