บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 15 หน้า 3
16 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:34 )
1.2M
“เจ้าจะตามล่าผีขาเดียว หรือว่าจะเดินทางต่อ”
“ย่อมต้องเดินทางต่อ เพียงแต่”
“เพียงแต่อันใด”
“เพียงแต่ข้าไม่รู้ว่า วันนี้เจ้าจะพาข้าหลงไปทิศใดอีก”
ดารารายสะบัดหน้าพรืด เดินปึงๆไป หลวงเทพอมยิ้มเดินตาม
สภาพป่าเริ่มโปร่งขึ้น มีดอกไม้ป่างดงามตามทาง ดารารายเด็ดดอกไม้มากิ่งหนึ่ง ท่าทางรื่นรมย์ใจ หลวงเทพเลยเด็ดมาบ้าง ดารารายร้องเพลงเบาๆ
“เดินทางผู้เดียวกลางไพรกว้าง ไร้คนเคียงข้างน่าพรึงพรั่น”
ดารารายยังทำเสียงห้าว หลวงเทพมองอย่างเพลิดเพลิน
“หากมีคนรู้ใจไปด้วยกัน ไพรสัณห์จักกลายเป็นเมืองบน”
หลวงเทพปรบมือ
“มิน่าเล่า”
“มิน่าอันใด”
“มิน่าป่าแถบนี้ถึงได้งดงามเหมือนเมืองฟ้า”
ดารารายงง หลวงเทพโอบไหล่ดาราราย
“เพราะเจ้ามีข้าเคียงข้างเป็นคนรู้ใจนั่นเอง”
ดารารายหน้าแดง รีบปลดมือ ผลักหลวงเทพเซไป
”โอ๊ย อะไรเล่า”
ดารารายเท้าสะเอว
“คนรู้ใจในเพลงย่อมเป็นแม่หญิงงดงาม มิใช่บึกบึนเช่นเจ้า”
หลวงเทพเอาดอกไม่ทัดหู 2 ข้าง เอาผ้าขาวม้ามาคล้องคอจับชายผ้ากรีดกราย
”ข้าเป็นแม่หญิงงดงามให้เองก็ได้”
ดารารายทำหน้าขยะแขยง ดวงตาชอบใจ
“เจ้านี่วิปริต ลักเพศ เป็นขืด เป็นอัปมงคลนัก”
หลวงเทพยื่นหน้ามาใกล้
“ลักเพศ แล้วจะเกิดอะไร”
“ฟ้าจะผ่าหัวเจ้าน่ะซี”
ดารารายเอานิ้วทิ่มหน้าหลวงเทพ หลวงเทพร้องว้าย ดารารายหัวเราะออกมา หลวงเทพมองดาราราย หัวเราะตาม ทันใดมีเสียงขวับ พื้นดินที่มีใบไม้แห้ง กลีบดอกไม้เกลื่อนกล่นอยู่ขยับขวับ ตาข่ายภายใต้รวบตัวหลวงเทพและดารารายเข้าด้วยกัน ตาข่ายลอยหวือขึ้น พาร่างทั้งสองลอยขึ้นไปสูงลิบกลางอากาศ หลวงเทพและดารารายดิ้น