บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 24 หน้า 5
27 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:52 )
1.2M
“คุณมันพวกไม่เชื่อต้องลบหลู่”
“ใช่ แล้วจะทำไม”
“เฮ้ย พอทีเหอะ แล้วเรื่องที่แกว่าเจ้าสะกดฉันล่ะ”
“เรื่องสะกดจิตมันเป็นวิทยาศาสตร์ทางจิต ไม่ใช่ไสยศาสตร์งมงาย”
ตฤณพูดกระแทกไปทางพิมพ์เดือน พิมพ์เดือนมีอาการ ‘ฝากไว้ก่อน’
“คนที่ฝึกมา...หรือบางคนมีจิตเข้มแข็ง สามารถจูงใจโน้มน้าวใจคนอื่นให้อยู่ใต้อำนาจได้”
“แต่ที่ฉันโดน มันไม่เหมือนกับที่พวกจิตแพทย์รักษาคนไข้ในหนังนะเว้ย”
“ใช่ เพราะยายเจ้านั่นไม่ใช่คน”
“โว้ย คุณนี่” ตฤณหันไปพูดกับตรีภพ “ไม่ว่ายังไงมันก็หลักการเดียวกันฉันทำเองได้”
“คุณนะเหรอ แหยะ”
“ลองดูไหมละคุณ”
ตฤณทำหน้าลามกวูบหนึ่ง พิมพ์เดือนแทบเต้น ตรีภพตกใจจนไม่ขำทั้งคู่
ห่างออกมาที่โต๊ะใกล้ๆ คนอ่านหนังสือพิมพ์ลดหนังสือลง คือมหาจรวยนั่นเอง
ที่หน้าคุ้มหลวงเวลาเย็น รถตู้ของกองไปรับพิมพ์ดาวกลับจากโรงพยาบาล รถตู้แล่นมาจอดลง รัก ลูกกบลงจากตอนหน้า ประตูบานเลื่อนเปิด ฐาปกรณ์ลงมา ตรีภพลงตามแล้วหันไปส่งมือ
“ระวังนะคุณ”
พิมพ์ดาวเลื่อนตัวออกมา ลังเลนิดหนึ่ง ตรีภพมองดวงตาจริงใจแฝงแววหวาน พิมพ์ดาวทำหน้าเฉย ดวงตายิ้ม มือพิมพ์ดาววางในมือตรีภพ ตรีภพประคองพิมพ์ดาวลงรถ ที่หน้าคุ้ม มิมี่ มูมู่ เก้ง แพท ขาเชียร์ทั้งหลายปิ๊ดปิ้วดีใจกัน
ที่ปีกไกลสุดของคุ้ม ม่านหน้าต่างชั้นบนแง้มออก ยอดหล้ามองตรงมาดวงตาเจิดจ้า
ตรีภพพาพิมพ์ดาวที่ยังเขยกเล็กน้อยมายังคุ้ม ตฤณลงมาแต่ขายาวโก้งโค้งขวางอยู่ พิมพ์เดือนขยับตามมา
“เร็วๆ ซี ฉันจะลง ขวางเป็นตะเข้”
“รีบร้อนไป เดี๋ยวก็ล้มหัวทิ่มหรอก”
“ช่างฉัน”
ตฤณก้าวมา พิมพ์เดือนก้าวลงรถ แล้วหัวทิ่มจริงๆ ตฤณตกใจคว้าขอบกางเกงยีนด้านหลังให้ แต่มือกำขอบกางเกงในด้วย
“เฮ้ย!”
“ว้าย”
พิมพ์เดือนตาเบิกโพลง รีบทรงตัว ตฤณปล่อยมือทำหน้าปั้นยาก พิมพ์เดือนหันมา