บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 3 หน้า 2
“ฟ้า! ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เก็บดีๆ”
“ก็เก็บดีแล้ว!”
“ดีแล้วมันจะหายเหรอ! ดูซิแล้วเราจะเข้ากรุงเทพยังไง! เพราะแกคนเดียวเลย”
“...ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะดาว “
“แกก็เป็นซะอย่างนี้ทุกทีแหละฟ้า”
“ชั้นขอโทษ”
“ขอโทษไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก” ฟ้ารุ่งร้องไห้ ดาวเห็นก็ใจอ่อน “เออๆๆๆ ไม่ต้องร้อง ...ไปเหอะ”
“ไปไหน”
“ก็ไปหาเงินน่ะสิ ...แค่ 50 บาทหาไม่ยากหรอก”
“แล้วถ้ารถไฟมันออกไปแล้วล่ะ”
“ไม่ทันขบวนนี้ก็ไปขบวนอื่น”
ดาวกับฟ้ารุ่งพากันเดินไป
ฟ้ารุ่ง ดาว เดินเตร่มา
“ดาว แล้วถ้าเราไปถึงกรุงเทพแล้ว แล้วเราจะไปที่ค่ายนางงามกันยังไง”
“อาจจะโทรเรียกให้เค้ามารับก็ได้ เจ๊เปรมจิตท่าทางเค้าใจดีกับชั้นอยู่นะ”
“แล้วถ้าเค้าไม่มารับล่ะ เราก็ต้องเร่ร่อนอยู่ที่กรุงเทพอีกเหรอ ...พวกเราหลงทางแน่ๆ”
“งั้นตอนนี้เราก็ต้องหาเงินให้ได้สัก... พันนึง เผื่อเอาไปใช้ที่กรุงเทพด้วย”
ฟ้ารุ่งเห็นกระเป๋าสตางค์ตัวเองวางอยู่ที่พื้น ข้างๆ มีคนจรจัดนั่งกินข้าวใส่ถุงอย่างมูมมาม “ดาว! นั่นกระเป๋าตังค์ชั้นนี่” ฟ้ารุ่งรีบเข้าไปหยิบ เปิดดู ไม่มีเงินเหลืออยู่เลย เงยหน้าขึ้นมองคนจรจัดนั่งกินข้าว ก็พอจะเดาออก ฟ้ารุ่งเปิดกระเป๋าให้ดาวดู “ไม่เหลือสักบาทเลย”
“นี่! แกเอาเงินในกระเป๋าไปใช่มั้ย!” คนจรจัดไม่สนใจกินข้าวต่อ “ถามไม่ได้ยินรึไง ...เหลือเท่าไหร่เอาคืนมาเลย!” คนจรจัดไม่ตอบ ดาวทำใจกล้า เข้าไปผลักไหล่ “หูหนวกรึไง”
คนจรจัดแฮ่ใส่ “เฮ้ย!!!”
ดาวผงะออกมา คนจรจัดลุกเดินหนี
“คนบ้าน่ะดาว ปล่อยเค้าไปเถอะ”
ดาวเดินตาม “งั้นเอาโทรศัพท์คืนมา แกเอาไปก็ไม่ได้ใช้หรอก ...โทรศัพท์น่ะรู้จักมั้ย!” คนจรจัดเดินหนีดาว ตามไป “เอาคืนมา! ไม่งั้นชั้นแจ้งตำรวจนะ!”