บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 3 หน้า 5
ชมพูนุขนั่งจับมือแช่มโดยมีสร้อยนั่งกินข้าวอยู่ “พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะ หนูแค่ไปนั่งดริ๊ง ไม่ได้ไปขายตัว ...จะได้มีเงินมารักษาพ่อไงจ๊ะ”
แช่มพยายามร้องอื้อๆ อ้าๆ ส่ายหน้าห้าม
“จะหวงอะไรกันนักกันหนา พู่มันเป็นสาวแล้วก็ต้องเอาความสาวมันมาใช้ให้เป็นประโยชน์สิ จะเก็บเอาไว้ทำไมให้มันแห้งเหี่ยวไปเปล่าๆ ปลี้ๆ”
แช่มยังส่ายหน้า จะร้องไห้
“พ่อ หมอบอกว่าถ้าพ่อผ่าตัดก็จะหายขาด แล้วก็จะไม่ต้องกินยาอีก หนูจะเก็บเงินไว้ผ่าตัดพ่อไง ไม่ดีเหรอ”
“เออ รีบหายๆ ซะ จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น”
“แต่ก็ไม่ได้เป็นภาระแม่ซะหน่อย เพราะแม่ก็ไม่ได้ช่วยดูพ่ออยู่แล้วนี่” สร้อยค้อนประหลับประเหลือก “พ่อไม่ต้องรอหนูนะ หนูจะกลับมาดึกๆ” ชมพูนุชออกจากบ้านไป แช่มมองตามเป็นห่วง
สร้อยเปรย “ไปทำงานบาร์ เดี๋ยวก็ต้องได้ขายตัวจนได้ อีแม่เล้ามันยุเก่งจะตาย” แช่มเศร้า
ดาว ฟ้ารุ่ง กินก้วยเตี๋ยวเสร็จ อิ่มมาก
เฮียเดินมา“เป็นไงครับ อร่อยมั้ยครับ”
“อร่อยค่ะเฮีย”
“จะรับอะไรเพิ่มมั้ยครับ”
“ไม่แล้วค่ะ เอ่อ... เฮียคะ คนเยอะแบบนี้เฮียทำทันเหรอ ทั้งลวกก้วยเตี๋ยวทั้งเสิร์ฟ ทั้งคิดเงิน”
“ทำไงได้ล่ะ อยู่ๆ ลูกน้องมันก็ลาออกไปคนนึง เฮียหาคนไม่ทัน ก็เลยต้องทำเองหมด”
“แล้วถ้า... หนูกับเพื่อน มาเป็นเด็กเสิร์ฟให้ที่ร้านเฮีย เฮียเอาป๊ะ”
“เอาซี่ ยิ่งถ้าได้เด็กเสิร์ฟสาวๆ สวยๆ อย่างหนู 2 คนด้วยแล้ว ยิ่งขายดีใหญ่เลย”
“งั้นให้หนูกับเพื่อนเริ่มงานวันนี้เลยมั้ย”
“นี่พูดจริงเหรอเนี่ย นึกว่าพูดเล่น”
“จริงสิเฮีย หนูกับเพื่อนกำลังหางานทำกันอยู่ เฮียรับพวกหนูนะ”
“รับๆๆๆ รับซี่ รับเลย”
ดาวกับฟ้ารุ่งดีใจ “งั้นมื้อนี้กินฟรีนะเฮีย” ดาวลุกขึ้นดี๊ด๊า “ฟ้า เราเก็บชามไปล้างกันเหอะ” ฟ้ารุ่งกับดาวเก็บชามไปหลังร้าน
เฮียยิ้มชีกอ “อยู่ๆ ก็มีสาวๆ สวยๆ มาอยู่ใกล้ๆ นอนตายตาหลับแล้วกู”