บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 13

มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ

ตอนที่ 13 สองเรา

กลางคืน ตึกร้าง ภายในห้องนอนลูน่า มีเตียงวางอยู่กลางห้อง ลูน่านอนอยู่ที่เตียงกระสับกระส่าย พลิกตัวไปมา  ทันใดนั้นลูน่าลุกขึ้นหายใจหอบถี่ ท่าทางหวาดกลัว

ตึกร้าง ภายในห้องนอนไคโร ไคโรเดินวนไปวนมา ท่าทางกระวนกระวายใจที่ลูน่ายังอยู่โดยไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก ไคโรเดินไปที่ประตู ลูน่าโผล่พ้นประตูเข้ามาท่าทางหวาดกลัวจนตัวสั่น

“ฉัน”

ไคโรมองลูน่า ไม่เข้าใจว่าลูน่าต้องการอะไร หรือเจออะไรมาที่ทำให้ดูวิตกกังวลแปลกๆ

“ฉันฝันร้าย”

ไคโรนิ่ง แล้วหัวเราะออกมา “พูดได้แล้วเหรอ?”

ลูน่ามองไคโร ทำตัวไม่ถูก ไคโรเดินถือดาบเข้าหาลูน่าอย่างนิ่งงัน ทั้งที่ใจเต้นโครมครามอยู่

“…พูดกับฉันมันยากมากนักรึไง”

ลูน่ามองไคโร แววตาแสดงความสงสัยว่าไคโรเป็นอะไร ไคโรจับไหล่ลูน่าทั้งสองข้าง

“…ใช่สิ! ฉันมันเป็นผู้ร้าย เกิดมาเพื่อพ่ายแพ้กับพระเอก” ไคโรบีบไหล่ลูน่าแรงขึ้น “นางเอกอย่างเธอ คงไม่อยากจะลดตัวมาเสวนาด้วยนักหรอก”

ลูน่านิ่ง เจ็บ แต่อดทนยอมฟังให้ถึงที่สุด ไม่ยอมละสายตาจากไคโร เพราะเป็นทางเดียวที่จะสู้ได้ ไคโรบีบไหล่ลูน่าแล้วดึงตัวเข้ามาใกล้ “ช่างปะไร! …ในเมื่อฉันมันเป็นคนที่ถูกสร้างให้เลว ก็ไม่เห็นจะต้องสนใจ …ในโลกนี้ทุกอย่างมันเป็นเรื่องที่ถูกสมมติขึ้นทั้งนั้น”

ไคโรมองลูน่า “นี่ต่างหาก ที่นี่คือโลกที่เราจะเลือกได้จริงๆ ฉันมีอิสระที่จะเลือกจะทำอะไรก็ได้ …เธอคือนางเอก มันเป็นพระเอก ส่วนฉันเป็นตัวร้าย …แต่ตัวร้ายอย่างฉันจะไม่ตายให้กับพระเอกหรือใครหน้าไหนในโลกโสมมนี้ ไม่มีทาง!”

ไคโรกระชากลูน่าเข้ามากล้มากขึ้น ลูน่าเจ็บๆ กัดฟันทน

“มองหน้าฉันสิ!! …ฉันไง! ฉันมันผู้ร้าย ฉันจะทำให้ดูว่าฉันจะตายยังไง ฉันไม่ยอมให้โลกนี้มากำหนดว่าฉันต้องตายยังไง ฉันจะเลือกชีวิตของฉันเอง!”

ลูน่ามองไคโรนิ่งๆ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “…เธอต้องทำเลว เหมือนที่เขาเขียนให้เธอเลวด้วยงั้นเหรอ”