บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 13 หน้า 4
ผ่านเวลาหน้าร้านเครื่องประดับ ถนนข้าวสาร ไคโรกับลูน่าเดินมาถึงหน้าร้านเครื่องประดับ ไคโรท่าทางยังกระอักกระอวนกับการกินแมงป่องไม่หาย ลูน่ายื่นน้ำมาให้ไคโร ไคโรมองๆ ก่อนรับน้ำมาดื่มอย่างกระหาย
ลูน่ากับไคโรต่างนิ่งๆ ยังคงมีฟอร์มทั้งคู่ ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอะไรก่อน ลูน่าเห็นสร้อยเส้นหนึ่งในร้านเครื่องประดับข้างทาง เดินเข้าไปดูใกล้ๆ
“สวยจัง…”
ไคโรมองดูลูน่าที่มองสร้อยคอเส้นนั้นอย่างชอบพอก็ยิ้มๆ กำลังจะถามความรู้สึกบางอย่างกับลูน่า ทันใดนั้น คนเมาสองคนเข้ามาจับเสื้อลูน่า แล้วแซวหยอกล้อ
“ชุดสวยจังเลยน้อง”
“เฮ้ย! ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะเว่ย!!”
คนเมาสองคนเริ่มทะเลาะกัน ดึงเเขนลูน่าไปมา “ว้าย!!”
ไคโรจับตัวลูน่าดึงหมุนออกไปหลบข้างหลัง แล้วชักดาบออกมาขู่คนเมาสองคนทันที
“อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉัน!”
“เฮ้ย! พระเอกเหรอวะ”
คนเมาอีกคนชี้หน้า “เมิงไม่รู้ซะแล้ว กรูลูกคราย”
“ลูกครายวะ?”
“กรูก็ไม่รู้” คนเมาสองหัวเราะ ตบมุขกันเองไปมากวนประสาทไคโร
“เฮ้ยๆ มันเอาดาบมาขู่หว่ะ!”
คนเมาเดินไปดูตรงเป้าไคโร “ไหนวะ ไม่เห็นมีดาบเลย …ดูดาบข้าดีกว่า ใหญ่กว่าเยอะ”
คนเมาจะถอดกางเกงออก ลูน่าหลบหลังไคโรกลัวๆ ไคโรเริ่มโกรธที่ถูกยั่วยุให้อับอาย คนเริ่มเข้ามามุงดูความเละเทะของคนเมาสองคนที่ก่อกวนไปทั่ว ลูน่าเห็นสถานการณ์เริ่มตึงเครียด กลัวจะตกเป็นจุดสนใจ เข้าไปจับที่ไหล่ไคโร เพื่อเป็นการบอกให้หยุด ไคโรมองลูน่า เห็นแก่ลูน่า พยายามควบคุมอารมณ์ ค่อยๆลดทวนลง ชายเมาสองคนเอาขวดเบียร์ฟาดเข้าใส่หัวไคโรจากด้านหลัง เพล้ง!!! ไคโรเจ็บ เห็นเลือดไหลลงมา ไคโรเห็นเลือดไหลหยดลงมาช้าๆ หน้าไคโรเริ่มเปลี่ยนสี เกิดบันดาลโทสะ คว้าทวนออกมากระแทกลงกับพื้น ตึง!!! ไคโรชี้ปลายทวนไปที่ชายเมาสองคนอย่างโกรธเกรี้ยว คนเมาหายใจไม่ออก อึ้ก!!! ไคโรกระแทกทวนลงพื้นอย่างแรงด้วยความโกรธ ตึ้ง!!!!
“ข้าคือไคโร! นักรบแห่งตระกูลชาโดว์ ข้าเกิดมาเพื่อล้างผลาญสรรพชีวิตที่ฉันเกลียด ศัตรูที่คิดจะทำให้ข้าหรือคนที่ข้ารักต้องเจ็บปวด มันจะต้องได้รับการลงโทษทัณฑ์อย่างสาสม เลือดของข้าที่เสียไปเพียงหยดเดียว จะ