บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 13 หน้า 3
อัน หน้านิ่งๆ “ลองดู!”
ลูน่ารับเคบับมา ลูน่าอึกอัก “…เธอเอามาได้ยังไง?”
ไคโรนิ่งๆ ลูน่ารู้ทัน “สะกดจิตมาล่ะสิ” ลูน่าพึมพำ “…นิสัยเสีย”
“อะไรนะ?!”
ลูน่ามองเคบับ ท่าทางลังเล “มันคืออะไร?”
“เคบับ”
“เคบับ?”
ไคโรลองกินแล้วอร่อยแต่บรรยายไม่ถูก “รสชาตินี่มัน!… ดี!!” ไคโรกัดอีก ท่าทางฟินๆ “ดี!!!”
ลูน่าลองกิน รู้สึกดีเหมือนที่ไคโรกำลังรู้สึก ตาโต กินไม่หยุด ไคโรมองลูน่ากินแล้วยิ้มๆอ่อนโยนก็ลืมตัว เผลอเคลิ้มไปกับความน่ารักของลูน่า ลูน่าเห็นไคโรยิ้มก็รู้สึกวูบวาบแปลกๆ พยายามหันมองไปทางอื่น เพื่อไม่ให้รู้สึกแปลกๆไปมากกว่านี้
ผ่านเวลา ถนนข้าวสาร ไคโร ลูน่าเดินมาตามทาง เห็นตามร้านเหล้าข้างทาง มีนักท่องเที่ยวออกมาเต้นกันในท่าที่ดูแปลกตา บางคนมากันเป็นคู่ เมาได้ที่ก็คลอเคลียกันด้วยความรัก ไคโรกับลูน่าเห็นผู้คนทั้งชาวไทย ชาวต่าง ชาติ มองมาอย่างตื่นเต้นกับการแต่งตัว ทันใดนั้น มีชาวจีนผัวเมียชายหญิงเข้ามาขอทั้งสองคนถ่ายรูป ไคโรท่าทางยั๊วะที่ชาวจีนทั้งสองคนจะขอถ่ายรูปไม่หยุด มือไคโรจะชักดาบ มือลูน่าจับมือไคโร ให้เก็บดาบลงไป ดึงไคโรไปยืนถ่ายรูปเซลฟี่กับชาวต่างชาติ ลูน่ากระซิบไคโร “ทำตัวให้เป็นปกติหน่อย”
ลูน่ายิ้ม ไคโรมองลูน่า ก่อนจะยืนนิ่งๆ
มุมหนึ่งในถนนข้าวสาร ไคโรท่าทางยั๊วะ เดินมาตามทาง
“เธอจะให้ฉันทำตัวปกติได้ยังไง ในเมื่อเราไม่ปกติแบบนี้”
“ถ้าเธอชักดาบออกมาทำท่าทีแบบนั้น มันก็ยิ่งเป็นจุดสนใจ”
ไคโรเงียบลง ลูน่าเห็นรถเข็นขายแมลงทอดและสัตว์แปลกก็ตรงเข้าไปมองดู ลูน่าชี้ไปที่ดักแด้ทอด ไคโรสะกดจิตคนขายให้ตักดักแด้ทอดให้ลูน่า ลูน่าลองกิน รู้สึกอร่อยแปลกๆ คนขายส่งแมงป่องให้ไคโร ไคโรรับมา ดมๆ เอาลิ้นแตะๆ ก่อนจะลองกินเข้าไป เคี้ยวๆแล้วกลืน รู้สึกกระอักกระอ่วนแปลกๆ ลูน่าหันไปมองไคโร ที่หน้าเริ่มเปลี่ยนสีเพราะไม่ชอบแมงป่อง เหมือนจะอ้วกก็ยิ้มออกมาอย่างสะใจ