บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 9
ทาเคชิเดินมาส่งแพรวดาวที่หน้าบ้าน
“ฉันขอโทษที่วันนี้ทำให้คุณต้องลำบาก”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณ ไอโกะต่างหากที่เป็นต้นเหตุ ที่จริงเธอต้องเป็นคนขอโทษคุณด้วยซ้ำ”
“อย่าให้เรื่องแย่กว่านี้เลยค่ะ... บอกเธอว่าฉันจะไม่พบคุณอีก ฉันจะกลับเมืองไทยทันทีที่เรียนจบ” ทาเคชิยังมีท่าทีนิ่งเฉยไม่ตอบ แพรวดาวยิ่งไม่สบายใจเอื้อมมือไปแตะมือทาเคชิ “ฉันผิดเองที่เข้ามาวุ่นวายกับคุณ”
ทาเคชิกุมมือแพรวดาวขึ้นมา “ไม่เซโกะ คุณไม่ได้ทำอะไรผิด”
แพรวดาวชักมือตัวเองกลับแล้วขยับตัวออกห่างจากทาเคชิ “คุณกับไอโกะกำลังจะหมั้นกัน ฉันยังปล่อยตัวเองให้มาอยู่ใกล้คุณ... สมควรแล้วที่ต้องเจอแบบนี้”
“ผมแค่อยากให้เวลาที่เหลืออยู่ของเรา.. มีค่ามากที่สุด มันก็เท่านั้น”
ทาเคชิขยับตัวเข้าหาแพรวดาวอีก แต่แพรวดาวยกมือขึ้นยันตัวทาเคชิไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ “เราทำตามหัวใจมากพอแล้วค่ะ”
“แต่ว่า..” แพรวดาวใช้มือแตะที่ริมฝีปากทาเคชิแล้วส่ายหน้าไม่ให้ทาเคชิพูดอะไรอีก
ทาเคชิมองแพรวดาวด้วยสายตาผูกพัน แต่แพรวดาวหลบตาทาเคชิ “จากนี้ไป.. เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
“แต่ผมไม่เคยรู้สึกกับคุณแค่นั้น”
“เราเป็นได้แค่นั้นค่ะ”
ทาเคชิมองหน้าแพรวดาวอย่างรู้สึกเจ็บปวด แพรวดาวน้ำตาคลอเจ็บปวดไม่แพ้กัน
ทาเคชิเห็นแพรวดาวร้องไห้ก็ดึงแพรวดาวเข้ามากอดทันที “คุณจะเป็นฝันดีของผมตลอดไปเซโกะ”
ทั้งสองคนกอดกันแน่นเพราะรู้ดีว่านี่คือกอดครั้งสุดท้ายของตน
ทาโร่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ที่รถที่จอดอยู่ใกล้ๆบ้านแพรวดาว ทาโร่ถอนใจเศร้าๆแล้วพลิกตัวพิงรถไปเพราะไม่อยากเห็นภาพบาดตาแล้วก้มลงมองเสื้อตัวเองนึกถึงตอนที่แพรวดาวเย็บเสื้อให้
ทาโร่ยิ้มเศร้าๆ คิดถึงแพรวดาว
“ทาโร่” ทาโร่หันไปทางต้นเสียง เห็นทาเคชิยืนอยู่ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อยู่ดูแลเซโกะที่นี่ อย่าให้ใครมาทำอะไรเธออีก ดูแลเธอให้ดีเหมือนกับที่ดูแลฉัน”