บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 9 หน้า 4

จูโร่เข้ามาใกล้ไอโกะ แต่ไอโกะผลักจูโร่ออกไปทันที “ไม่ต้อง” ไอโกะบอกกับริกิ “หนูจะอยู่ฟังทาเคชิอธิบาย” 

“ให้โซเรียวทั้งสองคุยกันตามลำพังดีกว่าครับ” โคจิผายมือเชิญไอโกะไปทางห้องห้องรับแขก  

แต่ไอโกะกลับหันมาชี้หน้าโคจิอย่างไม่พอใจ “แกไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน!”

ริกิดุ “ไอโกะ!!” ริกิบอกกับจูโร่เหี้ยมๆ“พาไอโกะออกไป” 

จูโร่เข้ามาล็อกตัวไอโกะแล้วพาออกไปจากสวนทันที ไอโกะพยายามจะดิ้นหนีแต่สู้แรงไม่ได้ “ปล่อยฉันนะจูโร่!!  ปล่อยฉัน!!”

จูโร่พาไอโกะออกไป  โคจิเดินตามจูโร่ไปด้วย ริกิหันกลับมาจ้องหน้าทาเคชิเพื่อรอคำอธิบาย

“ผมกับเซโกะแค่เรียนที่คณะเดียวกัน ไอโกะไม่ควรจะหึงไร้สาระ คนทั้งเมืองรู้ว่าไอโกะคือว่าที่คู่หมั้นของผม  ถึงยังไงโอะนิซึกะกับมิซาว่าก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกัน” 

“ถ้าอิจิโร่ยังอยู่..ป่านนี้จัดงานหมั้นไปแล้ว!!” 

“ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว คนที่ฆ่าครอบครัวผมต้องโดนลงโทษ”

“ถ้าแกหาตัวการไม่ได้ ไอโกะมิต้องรอไปตลอดชีวิตรึ?”

“ผมไม่ใช่คนไร้เกียรติขนาดนั้น” 

ริกิมองหน้าทาเคชิด้วยแววตาไม่พอใจมาก  เดินตรงไปยังห้องตั้งป้ายบรรพบุรุษของโอะนิซึกะทันที ทาเคชิรีบตามไป 

ริกิเดินเข้ามาในห้องตั้งป้ายบรรพบุรุษ  หยิบดาบประจำตระกูลโอะนิซึกะขึ้นมา ทาเคชิเดินตามมา 

ริกิใช้ดาบชี้หน้าทาเคชิ  “แกต้องสาบานต่อหน้าบรรพบุรุษ ...  อีกหนึ่งปี.. เมื่อไอโกะเรียนจบ โอะนิซึกะต้องแสดงความรับผิดชอบ  ไม่อย่างนั้นเราแตกหักกัน!!”

ริกิจ้องหน้าทาเคชิด้วยความโกรธ แต่ทาเคชิไม่เกรงกลัวจ้องตากลับแล้วดึงดาบมาจากมือริกิ “ไม่จำเป็นต้องสาบาน โซเรียวแห่งโอะนิซึกะมีเกียรติมากพอ  เมื่อรับปากแล้วต้องทำตามสัญญา” ทาเคชิจ้องหน้าไม่พอใจ “การข่มขู่..ใช้กับผมไม่ได้ผลหรอกครับ  โซเรียวแห่งมิซาว่า!”

ทาเคชิจ้องหน้าริกิด้วยแววตาไม่ลงให้เลยแม้แต่น้อย 

อีกมุมหนึ่งในบ้านโอะนิซึกะ ทั้งหมดยืนมองทาเคชิและริกิอยู่  คัตสึกำดาบในมือแน่นพร้อมจะต่อสู้ โคจิยกมือห้ามคัตสึเก็บดาบลง  

ริว มาซาโตะและคาซูมะมองหน้ากันแล้วมีสีหน้ากลุ้มใจ 

มาซาโตะเป็นกังวล “โซเรียวเจอศึกหนักเสียแล้ว” 

“ทั้งศึกพ่อ...ศึกลูก” คาซูมะหนักใจแทน 

โคจิยังมั่นใจในตัวทาเคชิ “พวกมิซาว่าทำอะไรโซเรียวของเราไม่ได้หรอก”