บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 13 หน้า 2
ภายในรถประจำตัวแพรวดาว ทาเคชินั่งกอดแพรวดาวอยู่เบาะด้านหลัง คอยเอามือลูบหลังเธอเบา ๆ อย่างทะนุถนอม แพรวดาวรู้สึกดีขึ้น เมื่ออยู่ในอ้อมกอดของทาเคชิ ทาโร่ลอบมองแพรวดาวผ่านกระจกมองหลังแวบหนึ่ง เป็นห่วงแพรวดาวเช่นกัน จังหวะเดียวกันนั้น ทาเคชิเงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาทาโร่ในกระจก ทาโร่รีบหลบสายตา แล้วทำทีเป็นขับรถต่อไป ทาเคชิไม่ได้คิดมากเรื่องทาโร่ สีหน้าเครียด นึกถึงเรื่องที่คุยกับโอะซะมุ
ตอนกลางคืน มุมทานอาหารบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวกับทาเคชินั่งกินข้าวกันตามลำพัง
แพรวดาวเห็นสีหน้าเครียดของทาเคชิ จึงถามด้วยความสงสัย “มีเรื่องไม่สบายใจหรือคะ”
ทาเคชินั่งเหม่อไม่ได้ยิน นึกถึงคำพูดของโอะซะมุ
“ถ้าต้องมีผู้มีอิทธิพล ผมขอให้มีแค่โอะนิซึกะเพียงกลุ่มเดียว ถ้าพวกคุณต้องการความร่วมมือจากสำนักงานตำรวจ เรายินดีช่วยเต็มที่”
แพรวดาววางตะเกียบลง ยื่นมือไปแตะแขนทาเคชิเบา ๆ จนทาเคชิรู้สึกตัวหันมามองเธอ“ไม่สบายใจเรื่องของฉันหรือเปล่า”
“ผมคิดถึงสิ่งที่ท่านโอะซะมุพูดเมื่อกลางวัน”
“คงหมายถึงการแต่งงานกับคุณไอโกะ” จู่ ๆ แพรวดาวรู้สึกใจหายวาบ เศร้าใจจนพูดไม่ออก
ทาเคชิกุมมือแพรวดาว เมื่อเห็นสีหน้าสลดของเธอ “ถึงผมจะแต่งงานกับไอโกะ ปัญหาก็คงไม่จบ... ถ้าเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเข้มแข็ง เมืองนี้คงไม่ต้องพึ่งนักรบซามุไรคอยดูแล การตายของครอบครัวผมคงปิดคดีได้นานแล้ว”
“ถ้าคุณรู้ตัวคนบงการจะทำยังไงคะ”
“คนของผมสืบจนรู้ว่า โกะโร่ ซุจิ คนที่วางระเบิดรถยนต์..แอบทำงานให้ซะโต้ ถ้ามีโอกาส...ผมฆ่าไอ้เคนอิจิแน่!”
แพรวดาวชะงัก ขณะกำลังยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ สะท้อนใจถึงวิถีชีวิตที่แตกต่างกันของเขากับเธอ
ทาเคชิหันมามองแพรวดาว ไม่สบายใจที่เห็นรอยช้ำบนแก้มของเธอ “ผมเสียใจที่ปกป้องคุณได้ไม่ดีพอ ไม่คิดเลยว่าไอโกะจะโหดร้ายขนาดนี้”
แพรวดาว นึกถึงคำพูดของเคนอิจิขึ้นมาได้
“ไอ้ทาเคชิคงรักเธอมาก ถึงให้หยกประจำตระกูลเอาไว้” เคนอิจิหัวเราะลั่น “มิน่า...คุณหนูไอโกะถึงได้โกรธแค้น จนสั่งให้ฉันจับตัวเธอมาขาย”
แพรวดาวสะดุดกึก “ไอโกะ?”
“หึ ๆ ผู้หญิงน่ากลัวที่สุดเวลาหวงของรัก”
คิดแล้วแพรวดาวก็ได้แต่ทอดถอนใจ สีหน้าเศร้า “ฉันเป็นต้นเหตุของเรื่องวุ่นวายทั้งหมด”
“ถ้าจะมีใครผิด คนๆ นั้นก็คือผม ผมผิดที่รักคุณเซโกะ” ทาเคชิเศร้า “รัก.. ถึงแม้คุณจะมีคนรักอยู่เมืองไทย”