บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 13 หน้า 4
“ฉันโกรธเกลียดมันไม่ต่างจากแก เมื่อไหร่ที่ไอโกะแต่งงานกับทาเคชิฉันจะเอาคืนพวกโอะนิซึกะอย่างสาสม” สายตาริกิ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
บ้านพักโคจิ โคจินั่งจิบสาเกอุ่นอยู่คนเดียว หันไปเห็นทาโร่เพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกมา “วันนี้แกประมาท จนโอคุซังตกอยู่ในอันตราย”
ทาโร่ชะงัก นั่งลงคุกเข่า แล้วก้มตัวขอโทษโคจิ “ผมขอโทษครับ ต่อไปผมจะรอบคอบให้มากกว่านี้”
“พ่อจะขอให้โซเรียวเปลี่ยนคนดูแลโอคุซัง”
ทาโร่ตกใจ “อะไรนะครับ”
“แกควรไปช่วยดูแลงานที่คลังสินค้า หรือคอยติดตามคุณริวดีกว่า” โคจิสบตาทาโร่ สองสายตาประสานกันนิ่ง ก่อนทาโร่จะหลบสายตาไป “ความสวยของโอคุซังเป็นอันตราย ผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้ก็ตกหลุมรัก”
“ผมรู้ว่าโอคุซังเป็นของโซเรียว รู้ว่าต้องปกป้องเธอด้วยชีวิต ขอให้ผมได้ปกป้องโอคุซังตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่เถอะครับพ่อ” ทาโร่ก้มศีรษะลงต่ำ ขอร้องโคจิ
โคจิทอดถอนใจ ก่อนยกสาเกขึ้นดื่มจนหมดจอก “แกไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเจ็บปวดต่อความรู้สึกที่มีให้โอคุซัง”
“ผมถือเป็นเกียรติที่ได้ดูแลเธอ” ทาโร่ยืนยันหนักแน่น ราวกับเตรียมใจที่จะยอมรับความเจ็บปวดนั้นไว้เช่นกัน
“จำไว้เสมอ...โอคุซังคือหัวใจของโซเรียว เธอไม่มีวันเป็นผู้หญิงของแก”
“ผมจะไม่มีวันลืม”
โคจิกังวลใจ รู้ว่ายังไงทาโร่ก็ต้องเจ็บ
วันต่อมา แพรวดาวเดินเข้ามาในโถงบ้านโอะนิซึกะ เจอทาโร่นั่งรอรับใช้แพรวดาวอยู่ แพรวดาวแปลกใจ “ฉันนึกว่าวันนี้เป็นวันหยุด”
“ผมมีหน้าที่ดูแลโอคุซังทุกวันครับ โซเรียวกับคุณริวออกไปธุระข้างนอก สั่งให้ผมดูแลโอคุซังให้ดี” ทาโร่ก้มศีรษะเมื่อตอบ ก่อนหยิบแจกันที่ใส่ดอกดาวเรืองสวยงามหนึ่งดอกข้างตัว ยื่นให้แพรวดาว
แพรวดาวยิ้มดีใจ “ดอกดาวเรือง ทาเคชิจัดไว้ให้ฉันเหรอ?”
ทาโร่ชะงักนิดหนึ่ง ยิ้มเจื่อนตอบแบบอ้อมแอ้ม เพราะความจริงเป็นตัวเอง “ครับ”
แพรวดาวรีบรับแจกันดอกดาวเรืองมาชื่นชมด้วยความปลาบปลื้ม ดีใจมาก “เห็นดอกดาวเรืองแล้วคิดถึงเมืองไทย... บ้านฉันที่เมืองไทยมีสวนดาวเรือง ปลูกดอกดาวเรืองไว้รอบบ้านเลย”
ทาโร่เผลอ “ผมดีใจที่โอคุซังชอบ” แพรวดาวหันมองทาโร่ด้วยความงุนงง ทาโร่อึกอัก รีบแก้ตัว “โซเรียวเป็นคนคิดอะไรลึกซึ้ง ทำในสิ่งที่คนอื่นคิดไม่ถึง”
“รู้มั้ย..ทาเคชิทำให้หัวใจฉันเต้นแรงทุกครั้ง เวลาที่เค้าทำอะไรเพื่อฉัน”
ทาโร่เจ็บจี๊ด “เพราะรัก... โซเรียวจึงทำทุกอย่างให้โอคุซังด้วยหัวใจ”