บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 23
ในห้องทำงานโอะซะมุ โอะซะมุปรึกษาทาเคชิกับริวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เป็นกังวล
“สายของผมรายงานว่า มิซาว่ากับซะโต้ร่วมมือกันประกาศสงครามกับโอะนิซึกะแล้ว”
ทาเคชิให้ความมั่นใจกับโอะซามุ “เรากำลังเตรียมแผนรับมือ”
“ทั้งที่รู้ว่าเป็นการจัดฉาก ล่อให้เข้าไปติดกับงั้นเหรอ”
ริวยืนยัน “ต่อให้เป็นแผนลวง เราก็จะบุกเข้าไปกำจัดอันธพาลชั่วให้สิ้นซาก ถือเป็นการต่อสู้เพื่อชี้ชะตาเมืองนี้”
โอะซะมุมองทาเคชิกับริวด้วยสายตาชื่นชม “กล้าหาญ...สมเป็นสายเลือดซามุไร สายเลือดนักรบของจักรพรรดิ ถ้าท่านอิจิโร่รับรู้ คงภูมิใจในตัวคุณสองคนมาก”
ทาเคชิชะงักงันนิดหนึ่ง เมื่อนึกถึงอิจิโร่ และเหตุการณ์สมัยที่ตนยังวัยรุ่น
โรงซ้อมเคนโด้ บ้านโอะนิซึกะ ทาเคชิทิ้งดาบไม้ลงกับพื้นอย่างหมดความอดทน “พอกันที! ผมไม่อยากต่อสู้กับใครอีกแล้ว!”
“มันเป็นหน้าที่ที่แกต้องทำ!”
“พ่อมีพี่ไดสุเกะสืบทอดหน้าที่ของตระกูลแล้ว ผมจะไปเรียนต่อที่อื่นไปใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ”
อิจิโร่ตวาดเสียงดัง “ไอ้ลูกไม่รักดี!!”
ทาเคชิเดินหนีไปอย่างไม่สนใจอิจิโร่ อิจิโร่เดือดดาล โกรธมาก
ทาเคชิยังหวนนึกไปถึง เหตุการณ์หลังจากนั้น เขากำลังนั่งเหม่อมองไปยังสวนหลังบ้าน ต้องการสงบสติอารมณ์ตามลำพัง ฮิเดโกะเห็นทาเคชินั่งเงียบคนเดียว จึงเดินมานั่งลงข้างๆ
ทาเคชิเอ่ยขึ้นราวกับรู้จุดประสงค์ของฮิเดโกะ “ถ้าเป็นเรื่องพ่อ... ผมไม่อยากฟัง”
“สิ่งที่ลูกต้องทำ มันอยู่ในสายเลือด... ไม่ว่าจะหนีไปอยู่ที่ไหน ลูกก็คือสายเลือดโอะนิซึกะ...สายเลือดนักรบของจักรพรรดิ”
ทาเคชิหันมองฮิเดโกะ แววตาเต็มไปด้วยความสับสน ไม่เข้าใจ “แม่แอบร้องไห้ทุกครั้ง เวลาพ่อพาคนออกไปจัดการอันธพาลนอกบ้าน แม่ทนชีวิตที่มีแต่ความตายไม่สิ้นสุดนี้ได้ยังไง”
“ทุกคนเกิดมาพร้อมหน้าที่ แม่แค่ทำหน้าที่ของตัวเอง”
ทาเคชิอึ้ง เมื่อน้ำเสียงหวานของฮิเดโกะแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งอย่างไม่น่าเชื่อ
ทาเคชิพยายามสลัดความคิดในอดีต หันกลับมาสนใจการสนทนาของริวกับโอะซะมุ
“ถ้าโอะนิซึกะโค่นมิซาว่ากับซะโต้ลงได้ จะเหมือนตัดแขนขานักการเมืองชั่วบางคนที่คอยหนุนหลังอันธพาลพวกนี้อยู่”
ทาเคชิคิดนิดหนึ่ง “ท่านโอะซะมุพูดเหมือนรู้ว่ามีนักการเมืองหนุนหลังคนชั่วพวกนี้อยู่”
“เรากำลังตามสืบ แต่หลักฐานที่มียังเอาผิดกับพวกมันไม่ได้ ทางที่ดีที่สุดคือต้องริดรอนกิ่งก้านสาขาพวกมัน”