บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 23 หน้า 2
ริวเริ่มเข้าใจ “ท่านโอะซะมุต้องการล้างไพ่ ล้มล้างระบบอันธพาลครองเมือง?”
โอะซะมุยิ้มในหน้า เมื่อริวคาดเดาความคิดเขาได้ถูกต้อง “ผมอยากให้กฎหมายยังคงความศักดิ์สิทธิ์ อยากให้ความสงบสุขกลับคืนมาสู่เมืองนี้”
ริวไม่คิดว่าเรื่องจะจบง่ายๆ อย่างที่โอะซะมุคิด “โลกมีคนแค่สองจำพวก คือคนดีกับกับเลว ต่อให้จัดการมิซาว่ากับซะโต้ได้ ก็ต้องมีกลุ่มใหม่เกิดขึ้นมาอีกไม่สิ้นสุด”
“คนดีไม่มีวันตาย... คนชั่วเกิดใหม่แค่ไหน.. ก็ต้องมีคนดีมาจัดการ”
ริวกับโอะซะมุยังคงสนทนาแลกเปลี่ยนความเห็นกันอย่างเคร่งเครียด
ทาเคชิเริ่มรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตที่ต้องวนเวียนต่อสู้และห้ำหั่นกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แวบหนึ่ง เขาก็นึกถึงคำพูดของแพรวดาวตอนที่หญิงสาวปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขา
“ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา อยากแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองรัก.. พร้อมจะแก่เฒ่าไปด้วยกัน ฉันไม่อยากอยู่ท่ามกลางคมหอกคมดาบไปตลอดชีวิต แล้วถ้าเรามีลูก ลูกของเราต้องสืบทอดภาระความแค้นไปอีกไม่มีที่สิ้นสุดงั้นเหรอคะ ฉันไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นค่ะ..ทาเคชิ”
ทาเคชินิ่งอึ้ง ภาพและน้ำเสียงของแพรวดาวแว่วอยู่ในความคิด จนไม่มีสมาธิจะสนใจเรื่องการสู้รบกับใคร
ริวแอบมองทาเคชิ อยู่เงียบ ๆ
ในรถ ทาเคชินั่งเงียบ มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง โดยมีริวนั่งอยู่ข้าง ๆ ตรงเบาะด้านหลัง ส่วนคัตสึกับเซกิ ขับรถและนั่งอยู่ด้านหน้า
ริวลังเล ก่อนตัดสินใจพูดกับทาเคชิ “ลุงอิจิโร่เคยสอนว่าระหว่างทำสงคราม ใจนักรบต้องนิ่ง.. สงบ เพราะทุกๆ นาทีอาจเกิดอันตรายถึงชีวิต”
ทาเคชิชำเลืองมองริว ราวกับอยากรู้ว่าริวจะพูดอะไรอีก
“ลืมไปแล้วหรือว่าแกก็เคยต้องการชีวิตอิสระ ไม่อยากอยู่ในวังวนของการต่อสู้.. เหมือนกับที่โอคุซังรู้สึกตอนนี้”
“แต่สุดท้าย...ฉันก็ต้องยอมรับหน้าที่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“หน้าที่กับหัวใจมันคนละเรื่องกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่มีหัวใจก็ไม่เจ็บ”
“ถ้าความรักคือจุดอ่อนของนักรบ แกต้องเปลี่ยนความรักให้เป็นพลังที่เข้มแข็ง”
ทาเคชินิ่ง คิดตาม
ร้านผลไม้ของมาซาโกะ แพรวดาวโค้งตัวให้ลูกค้าอย่างนอบน้อม ขณะยื่นถุงใส่ผลไม้ให้ลูกค้ารับไป “ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ”
ลูกค้ายิ้มให้แพรวดาวแล้วเดินออกจากร้าน สวนกับทาโร่ที่กำลังยกลังใส่ผลไม้หลายลัง เข้ามาวาง บริเวณหน้าร้านชั่วคราว แพรวดาวหันไปเห็น จึงเข้าไปช่วยยกลังผลไม้ทันที
“โอคุซังไม่ต้องทำครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ทาโร่เพิ่งวางลังสุดท้ายลง ก็รีบปรี่เข้าไปยื้อแย่งแพรวดาวยกลังผลไม้อีกด้านหนึ่ง
“ช่วยกันทำ จะได้เสร็จเร็วขึ้น”
“แต่โอคุซังยังไม่ค่อยแข็งแรง”