รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 23 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 23 หน้า 4
24 กรกฎาคม 2557 ( 17:47 )
1.9M
1
รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 23
11 หน้า

“ใกล้สอบแล้ว ฉันต้องใช้สมาธิอ่านหนังสือ” แพรวดาวพูดพลางทำงานไป 

ทาโร่มองแพรวดาวอย่างไม่เชื่อ “ถ้าโซเรียวยังไม่เข้าใจโอคุซัง  ผมจะช่วยพูดให้”

“ไม่เกี่ยวกับทาเคชิ”

“แต่ว่า...

แพรวดาวตัดบทเดินหนีกลับขึ้นห้องไปดื้อ ๆ ทำให้ทาโร่ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแพรวดาวกันแน่

“เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น... ปล่อยให้หนูเซโกะคิดอะไรด้วยตัวเองสักพักเถอะ”  

ทาโร่เครียด เป็นห่วงแพรวดาว

 

ในบ้านมาซาโกะ แพรวดาวคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือ แต่จู่ ๆ ก็ปิดหนังสือ ราวกับไม่มีสมาธิ

 

ในบ้านโอะนิซึกะ ทาเคชิ ริว โคจิ คัตสึ เซกิ คาซูมะและมาซาโตะ ประชุมวางแผนจัดการมิซาว่ากับซะโต้อย่างเคร่งเครียด  

 

บ้านมาซาโกะ แพรวดาวทานอาหารร่วมกับทาโร่และมาซาโกะ  แพรวดาวมัวแต่เหม่อ ทานน้อย 

ทาโร่เป็นห่วงแพรวดาว แต่มาซาโกะส่ายหน้านิดๆ เตือนทาโร่ ให้อยู่เฉยๆ   

 

บ้านโอะนิซึกะ ริวคีบกับข้าวใส่ถ้วยให้ทาเคชิ แต่ทาเคชิคีบกับข้าวคืนกลับไปใส่ถ้วยริว ริวไม่ยอมแพ้ คีบกับข้าวใส่ถ้วยทาเคชิอีกรอบ เยอะกว่าเดิม ตั้งใจแกล้ง ทาเคชิวางตะเกียบลง ไม่ยอมกินต่อ ริววางตะเกียบตาม เหนื่อยใจกับทาเคชิ 

 

บ้านมาซาโกะ แพรวดาวเอาขวดโหลใส่ดาวกระดาษออกมายิ้มสุขใจ ขณะหยิบดาวกระดาษดวงหนึ่งขึ้นมาดู 

 

บ้านโอะนิซึกะ  ทาเคชิถือดาวกระดาษดวงหนึ่งที่เพิ่งพับเสร็จขึ้นมาดู  สีหน้าเคร่งเครียดของทาเคชิค่อยๆ คลายลง จนแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่มีความสุข  

 

วันต่อมา โถงบ้านมิซาว่า ไอโกะเดินลงมาจากห้อง ท่าทางหงุดหงิด อารมณ์ไม่ค่อยดี 

สาวใช้เห็นไอโกะ รีบถลาเข้ามาหาอย่างแปลกใจ “คุณหนูไอโกะออกมาได้ยังไงคะ”

“เดินออกมาสิ เท้าฉันก็มี!” ไอโกะกระแทกเสียงใส่ 

สาวใช้จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “จะรับมื้อกลางวันเลยไหมคะ

“พ่อฉันอยู่ไหน?” 

สาวใช้อึกอัก ไม่กล้าตอบ ไอโกะสงสัย 

 

ในห้องทำงานริกิ เคนอิจิรายงานความคืบหน้าแผนจัดการโอะนิซึกะด้วยท่าทางมั่นใจ “ผมวางระเบิดและกำลังคนไว้รอบโกดัง ทันทีที่พวกโอะนิซึกะเข้าไปข้างใน... ตูม!” 

“เผาโกดังสินค้าขนาดใหญ่เพื่อฆ่าพวกโอะนิซึกะ  นี่คือการลงทุนที่คุ้มค่า!”- ริกิหัวเราะในลำคอ สายตาร้าย

“พวกโอะนิซึกะจะยอมมาติดกับดักง่ายๆ หรือครับ”

“สายเลือดซามุไรอย่างพวกมัน ตายเพราะถือเกียรติและศักดิ์ศรีมานักต่อนักแล้ว”


11 หน้า