บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 19

เช้าวันใหม่ บ้านมิซาว่า ในห้องนอนไอโกะ ไอโกะนั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะแป้ง สีหน้าและแววตาเลื่อนลอย เห็นคราบน้ำตาปริ่มขอบตา ท่าทางเศร้าและน่าสงสารมาก 

สาวใช้เลื่อนประตูห้องเข้ามาโค้งตัว ก่อนรายงาน “โอะนิซึกะโซเรียวมาแล้วค่ะ”

ไอโกะชะงักเล็กน้อย ก่อนหันมาด้วยสีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดีใจ สายตาเป็นประกายวาบ ต่างจากอารมณ์เศร้าก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด ไอโกะยิ้มมุมปาก ร้ายลึก 

มุมรับประทานอาหาร บ้านมิซาว่า ทาเคชิเลื่อนถ้วยซุปมิโซะไว้ตรงหน้าไอโกะ ที่แสร้งตีสีหน้าเศร้าซึมเหมือนคนป่วย เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากทาเคชิ “ป้าอายะโกะบอกว่าคนป่วยต้องทานซุปมิโซะร้อนๆ จะช่วยให้ผ่อนคลายและหลับสบายขึ้น”  

ไอโกะมองซุป รู้สึกคลื่นไส้ แต่พยายามเก็บอาการ

“ลองชิมสิ” ทาเคชิชักชวนไอโกะ ยิ้มอบอุ่น ห่วงใย ไอโกะลังเล ก่อนทำทียื่นมือยกถ้วยซุปขึ้นมาอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง

ทาเคชิจึงรีบช่วยประคองยกถ้วยซุปให้ไอโกะ “ผมช่วยป้อนแล้วกัน” 

“จะดีเหรอคะ” ไอโกะแสร้งทำเสียงอ่อน เกรงใจ ทาเคชิพยักหน้ายืนยัน ไอโกะจึงจำใจยอมให้ทาเคชิป้อนซุปอย่างเลี่ยงไม่ได้ สีหน้าไอโกะกระอักกระอ่วน อยากอาเจียน แต่สุดท้าย...ฝืนใจกลืนซุปลงคอไปอย่างผะอืดผะอม 

ทาเคชิสังเกตเห็น “หน้าคุณซีดมาก ปวดท้องหรือเปล่า”  

“แค่คลื่นไส้ เอ้อ.. ท้องไส้ปั่นป่วนนิดหน่อยค่ะ” 

“ไอโกะต้องทานอาหารและทานยาให้ตรงตามเวลา จะได้หายเร็ว ๆ”

“แค่ความห่วงใยของทาเคชิ ก็ทำให้ไอโกะหายป่วยแล้วค่ะ” ไอโกะกุมมือทาเคชิ ยิ้มชื่น มีความสุข “ขอบคุณที่มาดูแลไอโกะนะคะ”

ทาเคชิยิ้มรับ มองไอโกะด้วยสายตาอบอุ่น เสมือนพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น ริกิกับซาโตชิยืนมองทั้งสองอยู่มุมหนึ่ง ห่างออกไป ท่าทางริกินิ่งขรึม คาดเดาความรู้สึกยาก ผิดกับซาโตชิที่มีท่าทางหงุดหงิดมาก 

สวนบริเวณบ้านมิซาว่า ซาโตชิกระแทกเสียงอย่างอารมณ์เสีย ไม่ค่อยพอใจ “ไอโกะเกลียดเต้าหู้ ไม่ชอบซุปมิโซะ แต่ยอมฝืนกินเพราะไอ้ทาเคชิ”