บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 19 หน้า 3

“คุณริวเล่นโคโตะ...พิณญี่ปุ่น ด้วยเหรอคะ”

ริวยิ้ม เขินๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง

โถงในบ้านโอะนิซึกะ ริวใช้ผ้าสะอาดผืนเล็ก บรรจงเช็ดโคโตะอย่างทะนุถนอม แพรวดาวสังเกตมอง ก่อนถามด้วยความสงสัย “ตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านนี้  ฉันยังไม่เคยเห็นคุณริวเล่นโคโตะเลยสักครั้ง”

ริวมองโคโตะ อมยิ้ม นึกถึงมายูมิ

แพรวดาวเห็นสีหน้าท่าทางริว จึงเปรยขึ้นอย่างคาดเดา “หรือโคโตะ ทำให้คุณริวคิดถึงใคร”

ริวรีบปฏิเสธ “ผมจะคิดถึงมายูมิทำไม” 

“ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อใครเลยนะคะ”

ริวหน้าเหรอหรา เผลอปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไป 

แพรวดาวอดขำสีหน้าริวไม่ได้ “คนปากแข็ง หัวใจก็เลยต้องพูดแทน” 

“โอคุซังรู้?”  

“ทาเคชิสอนให้ฉันสังเกตคนจากแววตา ทุกครั้งที่พูดถึงมายูมิ แววตาคุณริวจะเป็นประกายสดใสของคนที่มีความรัก”

ริวมองแพรวดาวด้วยความทึ่ง ไม่ปฏิเสธความจริง

“ความรู้สึกบางอย่างเก็บไว้ในใจก็ดี แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อคนที่เรารัก ไม่ควรเก็บไว้นานเกินไปนะคะ”

“ผมไม่แน่ใจว่านั่นคือความรัก”

“คุณริวคนเดียวเท่านั้นที่รู้ค่ะ” แพรวดาวยิ้มอย่างให้กำลังใจริว 

ริวถามแพรวดาวด้วยความเป็นห่วง “ทาเคชิต้องไปบ้านมิซาว่าทุกวัน  โอคุซัง...เอ่อ”

“ที่สุดของรัก คือการเชื่อใจกันและกัน... ความจริงคุณไอโกะมีสิทธิ์ใกล้ชิดทาเคชิมากกว่าฉัน”

“โอคุซังเข้าใจทาเคชิ แต่ทำไมสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ”

“ทาเคชิไปบ้านมิซาว่าคนเดียว... ถ้ามิซาว่าเกี่ยวข้องกับซะโต้จริง รอบตัวทาเคชิก็เต็มไปด้วยอันตราย”  

“ทาเคชิเป็นคนเก่งและรอบคอบ ผมมั่นใจว่าเขาต้องปลอดภัย”

แพรวดาวลอบถอนใจ ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี  

ในสวน บริเวณบ้านมิซาว่า ไอโกะกอดแขนทาเคชิเดินชมสวน “สูดอากาศบริสุทธิ์ คงทำให้ไอโกะสดชื่นขึ้น”

“ที่ไหนมีทาเคชิ ไอโกะก็มีความสุขแล้วค่ะ” ไอโกะมองดอกไม้รอบ ๆ อย่างสบายตา

ทาเคชิหันไปเห็นริกิยื่นซองใส่เอกสารสีน้ำตาลส่งให้จูโร่มุมหนึ่ง ไกลออกไปเล็กน้อย ท่าทางทั้งสองดูมีลับลมคมในกัน 

“เอกสารสำคัญ...เอาไปเก็บในห้องทำงานฉัน”