บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 20 หน้า 2
ทาเคชิเริ่มใจเสีย ทำอะไรไม่ถูก กลัวแพรวดาวไม่เข้าใจ
แพรวดาวมองทาเคชิ นึกถึงความรักที่เขาและเธอมีร่วมกัน จู่ๆ แพรวดาวก็โผกอดทาเคชิ “สิ่งที่ฉันรู้สึกกับคุณ มันมากกว่ารัก มากกว่าความเชื่อใจ ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ไม่สำคัญเท่าเสียงจากหัวใจคุณ”
ทาเคชิยิ้ม โล่งอก เชยคางแพรวดาวขึ้นมามองแววตาเสน่หา สุดรัก “ขอบคุณที่เชื่อในรักของผม”
“ฉันเชื่อคุณ...เชื่อในรักของเราค่ะ”
ทาเคชิกอดแพรวดาวอย่างอบอุ่น ด้วยรักที่เชื่อใจกันและกัน
ยามเช้า ที่โต๊ะอาหารบ้านพักโคจิ ทาโร่เข้ามา เห็นโคจิกำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าบนโต๊ะทานอาหาร 2 ชุด โคจิหันไปเห็น “มื้อเช้าเพิ่งเสร็จพอดี รีบมาทานสิ”
ทาโร่นั่งลงมุมหนึ่งของโต๊ะ เริ่มทานมื้อเช้าเงียบๆ โคจินั่งลงอีกมุมเพื่อทานมื้อเช้าร่วมกับทาโร่ ทั้งสองทานมื้อเช้าร่วมกัน เงียบมาก โคจิจึงทำทีเป็นเลื่อนถ้วยถั่วหมักให้ทาโร่
“ชิมนัตโตะ...ถั่วหมัก ฝีมือพ่อ”
“ขอบคุณครับ” ทาโร่ก้มศีรษะขอบคุณเล็กน้อย จึงใช้ตะเกียบคีบถั่วหมักเหนียวหนืดไปทาน นิ่งและเงียบเช่นเดิม
“เอาแตงกวาดองเพิ่มไหม” โคจิคีบแตงกวาดองจากถ้วยตัวเองให้ทาโร่ ทาโร่ก้มศีรษะขอบคุณ แล้วทานต่อ
“วันนี้ชงชาที่แกซื้อมาฝาก รสชาติดีทีเดียว” โคจิเทชาใส่ถ้วยให้ตัวเอง และทาโร่ โคจิและทาโร่ยกถ้วยชาขึ้นมาพร้อมกัน โคจิสูดกลิ่นหอมจากถ้วยชา แต่ทาโร่ดื่มชาจนหมดทันทีโดยไม่สูดกลิ่นชาเหมือนที่เคยทำ
“ผมอิ่มแล้ว ขอตัวไปทำงานครับ” ทาโร่ก้มศีรษะให้โคจิ แล้วลุกออกไปด้วยท่าทางนิ่งมาก ทาโร่เสียใจแต่ยังคงเคารพพ่อเหมือนเดิม
โคจิวางถ้วยชา กลุ้มใจและรู้สึกผิดต่อลูก แต่จำเป็นต้องทำ
ทางเดินในบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวถามอายะโกะกับฟุมิโกะที่กำลังช่วยกันหอบเสื้อผ้าและผ้าปูที่นอนเดินสวนมาพอดี
“คุณริวยังไม่ตื่นเหรอคะ ไม่เห็นลงมาทานมื้อเช้าเลย”
“เมื่อกี้ป้าขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนคุณริว ก็ไม่เห็นแล้วนะคะ”
“หรือคุณริวจะออกไปพร้อมโซเรียวคะ”
“ทาเคชิไปบ้านมิซาว่า แล้วคุณริวจะตามไปทำไม”
แพรวดาวแปลกใจ
รถทาเคชิแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านมิซาว่า โดยมีลูกน้องมิซาว่ายืนเฝ้าอย่างแข็งขัน คัตสึ ลงจากรถ รีบมาเปิดประตูที่นั่งด้านหลังให้ทาเคชิก้าวลงมา ไอโกะปรี่เข้ามาหาทาเคชิ กอดและควงแขนเขาไว้ด้วยความดีใจ