บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 21 หน้า 2
ทาเคชิโอบแขนรัดร่างแพรวดาว เอียงศีรษะของเขาซบบนเรือนผมของเธอ ทาเคชิกระซิบอย่างฮึกเหิม “ผมจะกลับมาพร้อมกับชัยชนะ”
แพรวดาวเงยหน้ามองทาเคชิ ราวกับต้องการความมั่นใจ จู่ ๆ แพรวดาวก็เกิดอาการวูบ หน้ามืด
ทาเคชิประคองตัวแพรวดาวไว้ด้วยความตกใจ “เซโกะ...คุณเป็นอะไร”
“ไม่รู้ค่ะ จู่ๆ ก็หน้ามืด”
ทาเคชิมองแพรวดาวที่ยังมีอาการเวียนหัว ด้วยความเป็นห่วง
ห้องนอนทาเคชิ ทาเคชิประคองตัวแพรวดาวให้นอนลงบนเบาะนอนอย่างนิ่มนวล “คุณคงเครียดมากไป ควรจะนอนพักเยอะ ๆ”
แพรวดาวพยักหน้ารับคำเล็กน้อย นิ่งมองทาเคชิที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างกาย “สองเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันได้เรียนรู้วิถีชีวิตของโอะนิซึกะมากมาย โดยเฉพาะหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของโซเรียว...ผู้นำที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาเกียรติของตระกูล”
“สิ่งที่โอะนิซึกะโซเรียวทุกคนต้องทำ ไม่ใช่แค่รักษาเกียรติของตระกูล แต่มันหมายถึงการปกป้องเมืองนี้จากอันธพาลชั่ว ทำให้กลับมาสงบสุขเหมือนเดิม” ทาเคชิพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น กล้าหาญ แพรวดาวลอบมองทาเคชิด้วยแววตากังวล
คืนนั้น ที่โถงบ้านมิซาว่า ริกิสั่งซาโตชิด้วยน้ำเสียงเข้ม จริงจัง “พรุ่งนี้...แกกับจูโร่พาคนของเราไปรับของจากเคนอิจิ”
“ให้จูโร่อยู่ดูแลพ่อกับไอโกะที่นี่แหละ ผมจัดการเองได้” ริกิจะค้าน แต่ซาโตชิตัดบท “พ่อไม่เชื่อฝีมือผม?”
“คนเจ้าเล่ห์อย่างไอ้เคนอิจิมันทำงานดี แต่ไว้ใจไม่ได้”
“ไอ้เคนอิจิไม่ได้มีพิษสงอยู่คนเดียว”
ริกิเหนื่อยใจในความดื้อรั้นของซาโตชิ
“มิซาว่ามีเส้นสายมากกว่าซะโต้ ทำไมพ่อไม่ขนสินค้าเข้ามาเอง”
“ได้สินค้าดีราคาถูก ซ้ำชื่อเสียงยังไม่แปดเปื้อน.. เราไม่จำเป็นต้องเหนื่อย”
ซาโตชิคิดตาม ก่อนกระหยิ่มยิ้ม เข้าใจแผนของริกิ
“เคนอิจิหวังใช้การขนสินค้าครั้งนี้ ล่อพวกโอะนิซึกะมาติดกับ” จูโร่สงสัย “แต่ถ้าโอะนิซึกะเห็นมิซาว่า?”
“เราก็แค่รอเวลาให้ซะโต้กับโอะนิซึกะฆ่าฟันกันเอง หลังจากนั้น” ริกิหันไปสบตาซาโตชิ “รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร”
“ผมไม่มีวันลืมความแค้นที่ไอ้เคนอิจิทำกับไอโกะ ... ไอ้ทาเคชิกับไอ้ริวกลายเป็นศพเมื่อไหร่ เคนอิจิ ซะโต้ ก็ไม่จำเป็นต้องหายใจ!”
ซาโตชิกับริกิยิ้มเหี้ยม แววตาเต็มไปด้วยความอำมหิต