บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 21 หน้า 5

“กลีบดอกซากุระร่วง.. เปรียบเหมือนนักรบที่เสียสละชีวิตอย่างมีเกียรติ แต่ฉันเอาผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระมาให้พวกเรา นักรบของโอะนิซึกะจะไม่มีวันร่วงหล่นจากต้น!!!” แพรวดาวเดินไปหาทาเคชิ  ยื่นผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระให้ทาเคชิกับมือ “โซเรียวจะนำพาโอะนิซึกะให้ปลอดภัย และได้รับชัยชนะ...”

ทาเคชิรับผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระ และกุมมือแพรวดาวขึ้นมาจุมพิตราวกับให้สัญญา  เรียกเสียงฮือฮาหมั่นไส้จากริว คัตสึ เซกิ และลูกน้องโอะนิซึกะเป็นอย่างมาก

ริวชื่นชม “สวย เก่ง สมเป็นนายหญิงของโอะนิซึกะที่สุด” 

ทาโร่ลอบมองแพรวดาว ลึกๆ แอบหวังอยากได้คำอวยพรจากแพรวดาวบ้าง โคจิสบตาทาโร่ราวกับตั้งใจเตือนสติ ทาโร่จึงหลบสายตาลงอย่างรู้ตัว 

แพรวดาวหันไปยื่นผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระให้ริวแอบกระซิบบอกริวเบาๆ “ฝากดูแลทาเคชิด้วยนะคะ”

ริวก้มศีรษะขอบคุณ กระซิบตอบ “ไม่ต้องห่วงครับคุณพี่สะใภ้”

แพรวดาวยิ้มหวานขอบคุณริว ก่อนเอาผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระไปอวยพรให้โคจิ คัตสึ เซกิ และเหล่าลูกน้องโอะนิซึกะทุกคนต่างดีใจและก้มศีรษะขอบคุณแพรวดาว ทาโร่เดินเลี่ยงออกไปจากห้องอย่างเงียบ ๆ อย่างเจียมตัว

ระเบียงทางเดิน ทาโร่เดินออกมาจากห้อง ท่าทางเหงาๆ เศร้าๆ ก่อนมาหยุดยืนทอดถอนใจ มองเหม่อออกไปยังบริเวณสวนสวยเบื้องหน้า

“คุณทาโร่” ทาโร่ชะงัก หันไปเห็นแพรวดาวเดินเข้ามาหา 

ทาโร่ก้มศีรษะเคารพแพรวดาว “โอคุซังมีอะไรจะใช้ผมหรือครับ”  

แพรวดาวยิ้มหวาน ยื่นผ้าเช็ดหน้าดอกซากุระผืนสุดท้ายในกระเช้าใส่มือทาโร่น้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันขออวยพรให้คุณทาโร่ปลอดภัยกลับมานะคะ”

“ขอบคุณโอคุซังมากครับ” ทาโร่อึ้ง ไม่คาดคิด มองมือแพรวดาวที่จับกุมมือเขาอยู่ แพรวดาวค่อยๆ ถอนมือออกจากมือทาโร่ ยิ้มให้กำลังใจ ก่อนหันหลังเดินจากไป ทาโร่มองผ้าเช็ดผ้าดอกซากุระในมืออย่างตื่นเต้น ดีใจที่ได้รับคำอวยพรจากแพรวดาว

หน้าบ้านโอะนิซึกะ โคจิเดินเข้ามาหามาซาโตะกับคาซูมะ สีหน้าจริงจัง “ถ้าเกิดอะไรขึ้น...พวกนายมีหน้าที่ทำให้ตระกูลโอะนิซึกะคงอยู่ตลอดไป”

โคจิแตะไหล่เพื่อนทั้งสองคนด้วยมาดสุขุมที่สุด แล้วเดินร่วมขบวนโอะนิซึกะออกไป 

แพรวดาวยืนมองรถตู้หลายคันของพวกทาเคชิแล่นเป็นขบวนออกไปทีละคัน ด้วยหัวใจเต้นระทึก พอรถตู้ทั้งหมดลับไป แพรวดาวจึงลอบถอนใจ สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นวิตกกังวล 

อายะโกะแตะมือลงบนไหล่แพรวดาวอย่างนิ่มนวล แพรวดาวหันไปเห็นรอยยิ้มปลอบใจของอายะโกะซึ่งมองเธออย่างเข้าใจ “คุณแม่ของคุณทาเคชิก็เคยปั้นหน้าขรึมให้กำลังใจท่านอิจิโร่อย่างนี้ ทั้งที่ในใจมีแต่ความเป็นห่วง เป็นกังวล”