บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 3 หน้า 2
บริกรรับออเดอร์จากทาเคชิแล้วจึงเลี่ยงไป แพรวดาวกับทาเคชิได้แต่นั่งมองหน้ากัน ไม่รู้จะเริ่มคุยอะไรกันดี ทาเคชิกลัวว่าบรรยากาศจะเริ่มอึดอัดมากไปกว่าเดิม จึงเริ่มชวนคุย
“คุณเซโกะมีพี่น้องกี่คนครับ”
“มีน้องชายคนนึงค่ะ”
“ผมเป็นลูกคนเล็ก... มีแค่พี่ชายคนเดียว” แพรวดาวยิ้มรับรู้ “ตระกูลโอะนิซึกะสืบเชื้อสายมาจากนักรบผู้คุ้มครองจักรพรรดิ เราช่วยกับทางการดูแลความสงบสุขให้เมืองนี้มาตั้งแต่ยุคสร้างเมือง เราไม่ใช่อันธพาลที่เรียกค่าคุ้มครองชาวบ้านหากินไปวันๆ”
“แล้วโอะนิซึกะทำอะไรกันคะ”
“บริษัทของพ่อผมดูแลกิจการอสังหาริมทรัพย์ ที่ดินในเมืองนี้มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นของโอะนิซึกะ นอกจากนี้เรายังทำกิจการขนส่งทางรถไฟ คลังสินค้าใหญ่ๆ เป็นของพวกเรา”
“รวยขนาดนั้น ทำไมต้องไปเก็บค่าคุ้มครองที่ตลาดอีกคะ”
“เรียกค่าคุ้มครอง” ทาเคชิตกใจ “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”
แพรวดาวเริ่มไม่มั่นใจที่จะพูด “ฉัน”
“กรุณาเล่ามาเถอะครับ”
“มีลูกน้องโอะนิซึกะมาเก็บเงินค่าคุ้มครองที่ร้านเป็นประจำค่ะ”
“เราเรียกเก็บแต่ค่าเช่าตามกฏหมายเท่านั้น”
“แต่ที่ร้านฉัน เราต้องจ่ายค่าคุ้มครองด้วย”
ทาเคชิโกรธมาก “เป็นไปไม่ได้ เราไม่เคยทำอะไรต่ำช้าแบบนี้”
“ฉันขอโทษค่ะ... ฉันไม่ควรพูด”
แพรวดาวคว้าหนังสือทำท่าจะกลับ แต่ทาเคชิคว้าแขนแพรวดาวไว้ “เดี๋ยวครับ ... ผมไม่ได้โกรธคุณ ขอโทษด้วยที่เสียงดังกับคุณ”
ทาเคชิก้มศีรษะลงต่ำเพื่อขอโทษแพรวดาว “ผมขอยืนยันว่าโอะนิซึกะไม่เคยเรียกเก็บค่าคุ้มครอง ไม่เคยเอาเปรียบชาวบ้าน ...ผมจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาคุณพ่อ”
แพรวดาวกลัว “แล้วถ้าใครรู้ว่าฉันบอกคุณ”
“ผมจะไม่บอกใคร... ผมไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณแน่นอน” ทาเคชิยืนยันด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หนักแน่น จริงจัง
แพรวดาวอึ้งมองทาเคชิ เริ่มหวั่นไหวกับสายตาหวานของชายหนุ่ม
ทาเคชิเดินมาส่งแพรวดาว โดยช่วยถือปึกหนังสือเรียนของแพรวดาวมาด้วย ทั้งสองยิ้มๆ ให้กัน เดินห่างกันพอสมควร โดยไม่ได้คุยอะไรต่อกันมากนัก ได้แต่มองหน้ากันไปมาแบบเขินๆ จนมาถึงที่หน้าบ้านแพรวดาว