บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 3 หน้า 4
ในห้องประชุมในคลังสินค้าโอะนิซึกะ อิจิโร่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้วทุบโต๊ะอย่างโมโห “ใครกล้าเอาชื่อโอะนิซึกะไปอ้าง” โคจิ มาซาโตะและคาซูมะมองหน้ากันตื่นๆ “ถ้าทาเคชิไม่มาบอก ฉันคงไม่มีวันรู้ว่ามีคนแอบอ้างชื่อโอะนิซึกะรีดไถชาวบ้าน คนของแกรึเปล่า มาซาโตะ คาซูมะ”
มาซาโตะและคาซูรีบโค้งตัวทันที
มาซาโตะรีบปฏิเสธ “ไม่มีทาง โอะนิซึกะทุกคนรู้ดีว่าควรทำตัวยังไง”
คาซูมะก็ไม่เชื่อว่าลูกน้องตัวเองจะแตกแถว “ผมมั่นใจว่าไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งโซเรียว”
“แต่มันมีแล้ว”
โคจิรีบขยับตัวแล้วก้มคำนับขอโทษอิจิโร่ทันที “ผมสะเพร่าเอง ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”
“3 วัน ไปหาตัวคนที่แอบบ้างชื่อโอะนิซึกะ ถ้าเป็นคนนอกก็จัดการให้สาสม แต่ถ้ามันเป็นคนของเรา” อิจิโร่พูดไปพร้อมกับดึงดาบตันโตะออกมาจากข้างเอวช้าๆ เยือกเย็นและเหี้ยมโหด เขาชักดาบออกจากฝักแล้วปักลงบนโต๊ะกลางห้องอย่างช้าๆ ท่าทางน่ากลัว “ลากตัวมันมา ฉันจะลงโทษมันด้วยตัวฉันเอง”
กลุ่มนักศึกษาเดินเข้า-ออกมหาวิทยาลัยตามปกติ ทาเคชิมองไปตามกลุ่มนักศึกษาที่กำลังเดินออกจากตึก เห็นแพรวดาวกำลังเดินแหวกกลุ่มคนออกมาพร้อมกับมิโยะโกะ ทาเคชิและริวยืนแอบมองอยู่มุมหนึ่งแถวๆ
พอริวเห็นแพรวดาวก็บอกทาเคชิ “โอเค... หมดเวลาพระเอกภาคสองแล้ว”
ริวตบไหล่ทาเคชิ “เจอกันที่เดิม” ริวยิ้มให้อย่างรู้ทัน แล้วเดินสวนกลุ่มนักศึกษาเข้าไปอีกทางหนึ่ง
“ฉันไปก่อนนะเซโกะ”
“โชคดีจ้ะ” แพรวดาวโบกมือให้มิโยะโกะที่เดินแยกออกไป ก่อนหันไปเห็นทาเคชิยืนมองเธออยู่ แพรวดาวตกใจที่เห็นทาเคชิ รู้สึกเหมือนกับที่เคยโดนเตือนว่าไม่ให้เข้าใกล้สนิทสนมกับทาเคชิ
แพรวดาวจึงรีบวิ่งตามไปเรียกมิโยะโกะอีกครั้ง “มิโยะโกะ”
มิโยะโกะชะงัก หันมามองแพรวดาวด้วยความแปลกใจ แพรวดาวรีบบอก “ไปหาหนังสือในห้องสมุดกับฉันหน่อยสิ”
“ตอนนี้เหรอ”
แพรวดาวไม่ตอบ แต่คว้าแขนมิโยะโกะเดินจ้ำ ๆ ไปอย่างรวดเร็ว เพราะต้องการหลบหน้าทาเคชิ
ทาเคชิเบี่ยงตัวออกจากกลุ่มนักศึกษาแล้วรีบตามแพรวดาวไปทันที
ยูมิโกะซึ่งอยู่แถวนั้นมองตามทาเคชิไม่วางตา
หน้าห้องสมุด แพรวดาวเดินฉับ ๆ มาอย่างเร่งรีบ โดยมิโยะโกะกึ่งวิ่งกึ่งเดินตาม ทาเคชิเดินตามแพรวดาวมาห่างๆ รอโอกาสที่จะใกล้ชิดแพรวดาว
มิโยะโกะสงสัย “จะหาหนังสืออะไร ทำไมถึงต้องรีบร้อนขนาดนี้”
“หนังสือสำคัญมากๆ อยู่ที่ตู้ด้านในโน้น” แพรวดาวรีบจูงมือมิโยะโกะเข้าไปทันที