บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18 หน้า 2
ไอโกะกรีดร้องเต้นเร่าๆ “เอาคืนมา ฉันจะฆ่ามัน กรี๊ดดดดดดดดด” ไอโกะกรีดร้องจนเป็นลม หมดสติไป ในอ้อมกอดริกิ
โถงบ้านมิซาว่า หมอบอกอาการของไอโกะกับริกิ ด้วยท่าทางหวาดกลัว
“คุณหนูไอโกะตั้งครรภ์ประมาณ 6 สัปดาห์แล้วครับ ผมให้ยาแก้อาเจียนไปแล้ว อีกสักพักคงหลับได้”
ริกินิ่ง อึ้ง ร่างกายชาหนึบจนแทบพูดไม่ออก “หมอตรวจแน่แล้วใช่ไหม”
หมอพยักหน้ายืนยัน เริ่มหวาดหวั่นต่อท่าทางเย็นยะเยือกของริกิ ริกิจ้องหมอ ขู่เสียงกร้าว “ถ้าใครรู้เรื่องนี้...”
“ผมรับรองจะไม่บอกใครเด็ดขาดครับ” หมอรีบโค้งตัวรับคำด้วยความกลัว แล้วรีบหิ้วกระเป๋าเดินตามจูโร่ออกไป ริกิมองตามหมอ ยังไม่ไว้ใจ
ในห้องนอนไอโกะ ไอโกะนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่เบาะนอน ดวงตาแดงก่ำ เสียใจมาก ริกิเดินเข้ามาในห้อง มองไอโกะด้วยสายตาปวดร้าว สงสารลูก... เขาคุกเข่าลงข้างเบาะ ยกมือลูบหน้าผากไอโกะแผ่วเบาด้วยความเป็นห่วง
“หนูจะเอามันออก” ไอโกะพูดเสียงลอดไรฟัน เลื่อนมือไปกุมท้องตัวเอง ก่อนบีบแน่น
ริกิคว้ามือไอโกะที่บีบท้องออกมา กัดฟันตอบอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน “อย่าทำ... พ่อไม่อยากให้ไอโกะตกเลือดตายเหมือนพวกผู้หญิงในซ่อง”
ริกินิ่ง ขบกรามขึ้นเป็นสันนูน คิดหาทางอย่างหนัก ก่อนประกาศ “ในเมื่อมันเป็นหลาน พ่อจะรับเลี้ยงเด็กคนนี้เอง”
“ถ้าทาเคชิรู้ เขาต้องรังเกียจ” ไอโกะร้องไห้เสียงดังขึ้น “หนูจะไม่ได้เป็นโอะคะมิซัง”
“ช่างหัวพวกโอะนิซึกะ”
“แต่หนูรักทาเคชิ หนูจะไม่ยอมให้เลือดชั่วของไอ้เคนอิจิอยู่ในตัวหนู” ไอโกะน้ำตาไหล ตาปรือเหมือนจะหลับ
“เพราะไอ้ทาเคชิไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้ลูกเป็นอย่างนี้” ริกิมองสภาพไอโกะ ช่วยซับน้ำตาให้ลูกอย่างปวดร้าว และลูบผมไอโกะเพื่อปลอบใจ ไอโกะสะอื้นไห้ ตาปรือจนค่อย ๆ ปิดลง เริ่มเคลิ้มหลับเพราะฤทธิ์ยา
ริกิลูบใบหน้าไอโกะด้วยความรักและทะนุถนอม มองท้องไอโกะอย่างนึกขึ้นได้ “บางที... เด็กในท้องอาจเป็นเครื่องมือต่อรองที่ดีที่สุด”
ซาโตชิยืนอยู่ตรงประตู มองสภาพไอโกะด้วยความสงสารน้อง ก่อนสีหน้าแปรเปลี่ยนอาฆาตแค้น แววตาเหี้ยมมาก
โถงบ้านมิซาว่า ซาโตชิถือดาบซามุไรเดินออกมาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราดเดือดดาล