บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 18 หน้า 4
“เงินของฉันปิดหูปิดตาพวกมันได้ไม่ยาก” เคนอิจิกระหยิ่มยิ้ม ก่อนหันไปสั่งชินอิจิอย่างนึกขึ้นได้ “คัดผู้หญิงในซ่องของเราห้าคน ส่งไปให้มิซาว่าแทนสินค้าใหม่”
“ซะโต้กับมิซาว่าไม่ถูกกัน ทำไมนาย... ?”
“หน้าที่ของแกคือทำตามที่ฉันสั่ง!” เคนอิจิเสียงดุกร้าว จนชินอิจิต้องรีบพยักหน้ารับคำ “พวกแกต้องจดจำเส้นทางใหม่ให้ดี งานนี้พลาดไม่ได้เด็ดขาด”
โคเฮกับยามะหันไปสนใจแผนที่ที่เคนอิจิชี้ให้ดู ชินอิจินิ่งมองตามเส้นทางที่เคนอิจิชี้อย่างจดจำรายละเอียด เป็นจังหวะเดียวกับที่เคนอิจิหันมาเจอชินอิจิมองเขาอยู่พอดี ชินอิจิอึกอัก ทำทีสนใจฟังการประชุม เคนอิจิยังคงจ้องชินอิจิอย่างจับพิรุธ
ทางเข้าศาลเจ้าประจำเมือง ชินอิจิหันมองหลังอย่างระมัดระวังตัว ก่อนเร่งฝีเท้าเดินตรงไปยังศาลเจ้า
ยามะกับโคเฮ ก้าวออกมายืนขวางทางเข้า ยามะถาม “จะรีบไปไหน”
ชินอิจิชะงัก ตกใจ แต่พยายามกลบเกลื่อนท่าที “ธุระ”
“ในศาลเจ้า” โคเฮสงสัย
ยามะกับโคเฮ จ้องชินอิจิเขม็ง เริ่มไม่ไว้ใจ
“ลูกชายฉันป่วยบ่อย ฉันมาขอพรให้ลูกแข็งแรงไม่ได้หรือไง” ชินอิจิเดินเข้าศาลเจ้าไป ด้วยท่าทางไม่พอใจ
ยามะกับโคเฮ สบตาปรึกษากัน ก่อนเดินตามชินอิจิเข้าไป
มุมแขวนใบคำอธิษฐานในศาลเจ้า ชินอิจิหยุดเขียนใบคำอธิษฐาน ชำเลืองมองยามะกับโคเฮ ที่ทำทีเป็นเดินชมศาลเจ้า แต่ความจริงต้องการจับผิดชินอิจิ ชินอิจิเขียนใบคำอธิษฐานเสร็จ จึงถือไปยืนหลับตานิ่งหน้าที่แขวนใบคำอธิษฐาน ราวกับกำลังขอพรในใจ ยามะกับโคเฮ หยุดมองชินอิจิอย่างสงสัย
สักพัก ชินอิจิลืมตาขึ้น เอาใบคำอธิษฐานไปแขวน แล้วหันไปถามทั้งสองอย่างหงุดหงิด “สงสัยอะไร”
ยามะกบโคเฮ ยักไหล่ ยียวน “ก็แค่อยากรู้ว่าเขียนแล้วได้อะไร”
“คนไม่มีครอบครัวอย่างพวกแก ไม่มีวันเข้าใจ” ชินอิจิเดินออกไปด้วยความรำคาญ
ยามะ โคเฮ กวาดสายตามองรอบๆ จนทั่วบริเวณ เห็นว่าไม่มีอะไรน่าสงสัย จึงพากันกลับ
โคจิก้าวออกมาจากมุมลับตาคน ข้างศาลเจ้า เดินตรงมายังมุมแขวนใบคำอธิษฐาน โคจิมองทุกคนเดินลับไปจนแน่ใจ จึงดึงใบคำอธิษฐานของชินอิจิออกมาอ่าน โคจิยิ้มกริ่ม พอใจในข้อมูลที่ได้จากชินอิจิ
ในครัวบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวเอาถุงกระดาษและกล่องของฝากมากมาย มายื่นให้อายะโกะกับฟุมิโกะ
“กล่องนี้เป็นของป้าอายะโกะ ถุงนี้ของฟุมิโกะ ที่เหลือฝากแจกให้คนอื่นด้วยนะคะ”
ฟุมิโกะช่วยอายะโกะรับของจากแพรวดาวด้วยความตื่นเต้นดีใจ
ฟุมิโกะก้มศีรษะขอบคุณ “ขอบคุณโอคุซังมากค่ะ”