บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 1 หน้า 2
มาซาโกะเจ้าของร้านโค้งศีรษะทักทายแม่บ้านอย่างเป็นกันเอง “โมชิโมชิ... สวัสดีค่ะคุณนาย วันนี้รับอะไรดีคะ”
“แพร์กับพีชอย่างละสอง แอปเปิ้ลสามจ้ะ”
“รอสักครู่นะคะ” มาซาโกะเลือกผลไม้ใส่ถุงให้แม่บ้าน พลางหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บอกเวลา 8.50 น. มาซาโกะเห็นเวลาก็ตกใจรีบหันไปทางหลังร้าน ตะโกนออกไป “ได้เวลาไปส่งของแล้วนะจ๊ะ จัดเสร็จรึยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” แพรวดาวยกลังผลไม้มาจากหลังร้าน จากนั้นก้มลงวางที่พื้น
มาซาโกะหยิบกระดาษที่จดรายการผลไม้มาดู มองสำรวจผลไม้ในลังแล้วยิ้มพอใจ “จัดมาครบ ผลไม่ช้ำ ทำดีมากจ้ะหนู... แพร...ว...ดาว”
แพรวดาวเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้มาซาโกะ “แพรวดาวค่ะ... เรียก เซโกะ เถอะค่ะ”
“จ้ะเซโกะ... รีบเอาผลไม้ไปส่งที่โรงละครเลยนะ จำทางได้ใช่มั้ย”
แพรวดาวพยักหน้ายิ้มๆ
บนถนนแถวโรงละคร แพรวดาวปั่นจักรยานไปตามทางโดยมีลังผลไม้ซ้อนท้าย แพรวดาวหยุดปั่นจักรยาน ชะเง้อดูเส้นทางงงๆ แล้วหยิบกระดาษที่มาซาโกะวาดแผนที่มาให้ดู แพรวดาวลดกระดาษลงก็เจอเด็กผู้หญิงยืนแลบลิ้นให้อยู่ พ่อและแม่ของเด็กเห็นรีบโค้งศีรษะขอโทษ
ในรถยนต์คันหนึ่ง คัตสึขับรถโดยมีเซกินั่งอยู่ข้างคนขับ ทาเคชิมองออกไปนอกรถ เห็นพ่อแม่ของเด็กผู้หญิงกำลังชี้บอกทางให้แพรวดาวอยู่
แพรวดาวยิ้มให้พ่อแม่ลูกทั้งสามคน โค้งศีรษะขอบคุณ ปั่นจักรยานออกไป แพรวดาวหันมายิ้มให้ทั้งสามคนอีกครั้ง เด็กผู้หญิงแกล้งแลบลิ้นให้ แพรวดาวแลบลิ้นกลับอย่างขำๆ
ทันใดนั้นเสียงแตรรถดังลั่น แพรวดาวตกใจหันไปมอง เห็นรถยนต์สีดำกำลังพุ่งตรงมาที่ตัวเอง “ว้ายยยย!!!”
รถยนต์สีดำคันนั้นหยุดทันท่วงที แต่จักรยานแพรวดาวเสียหลักล้มลงโครม ... ลังผลไม้ตก.. ผลไม้กระจายออกมาจากในลัง
แพรวดาวก้มหน้าก้มตาเก็บผลไม้ที่ตก ข้อศอกถลอกมีเลือดไหลซิบออกมา มือของผู้ชายคนหนึ่ง ช่วยเก็บแอปเปิ้ลแล้วยื่นมาให้ตรงหน้าแพรวดาว
แพรวดาวรับแอปเปิ้ลมาแล้วเงยหน้ายิ้มให้ผู้ชายคนนั้น “ขอบคุณค่ะ... อาริกาโตะ โกะซาอิมาซ”
ทาเคชิ มองแพรวดาวด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ทั้งสองคนประสานสายตากันอึ้งๆ ตกอยู่ในห้วงแห่งความประทับใจไปชั่วขณะ ทาเคชิได้สติเปลี่ยนสีหน้าแววตาเป็นเคร่งขรึมทันที “เป็นอะไรรึเปล่า”
แพรวดาวได้สติเห็นว่ามือของตัวเองสัมผัสอยู่กับมือทาเคชิก็รีบชักมือกลับเขินๆ “ไม่เป็นไรค่ะ”
แพรวดาวแก้เก้อเอาแอปเปิ้ลไปเก็บในลัง ทาเคชิยังยืนมองอยู่