บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 1 หน้า 3
แพรวดาวตกใจนีกขึ้นได้ “ฉันตัดหน้ารถคุณใช่มั้ยคะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ทันระวัง” แพรวดาวรีบโค้งศีรษะขอโทษทาเคชิ แล้วเดินเข้าไปสำรวจดูที่รถทาเคชิอย่างรู้สึกผิด “รถคุณเป็นรอยรึเปล่า? ฉันจะชดใช้ให้นะคะ”
แพรวดาวหันกลับมาแล้วจะโค้งศีรษะให้ทาเคชิอีกรอบ แต่ทาเคชิรีบจับตัวไว้ “ไม่ต้องขอโทษ”
แพรวดาวเห็นท่าทีเคร่งขรึมของทาเคชิก็ห่อไหล่อย่างกลัวๆ
ทาเคชิเห็นอาการแพรวดาวก็พูดจาอ่อนลง “รถผมไม่เป็นอะไร คุณต่างหากที่เป็น”
“คะ” แพรวดาวงง
ทาเคชิจับแขนแพรวดาวแล้วพลิกข้อศอกเพื่อให้แพรวดาวเห็น ข้อศอกแพรวดาวที่แผลถลอกเลือดไหลซิบ
ทาเคชิหยิบผ้าเช็ดหน้าที่พกไว้ กำลังจะซับเลือดให้แพรวดาว
“ทาเคชิ” ริว ที่เปิดประตูรถยืนมองอยู่อย่างเท่ ตะโกนร้องเรียก “รีบไปกันเถอะ มิซาว่ากำลังจะถึงแล้ว”
ทาเคชิหันกลับมามองแพรวดาวอย่างเสียดาย แต่ต้องตัดใจเดินกลับไปที่รถทันที แพรวดาวมองตามทาเคชิไปอึ้งๆงงๆอยู่
ในรถ ทาเคชิมองผ้าเช็ดหน้าของตัวเองที่ยังไม่ทันได้ให้แพรวดาว แล้วถอนหายใจอย่างเสียดาย
“ขอโทษที่ขัดจังหวะ แต่คนของแกกำลังมา ฉันไม่อยากให้มีเรื่องหึงหวงกัน” ทาเคชิเหลือบมองริวนิ่งๆ ริวยักไหล่กวนๆ “โอเคๆ วันหลังไม่ขัดก็ได้ ไอ้จังหวะรักเนี่ย”
“เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว”
ทาเคชิทำหน้านิ่ง มองตรงไปด้านหน้าเหมือนประหนึ่งว่าไม่ใส่ใจในเรื่องที่เกิดขึ้น
ที่ห้องโถงโรงละคร เจ้าหน้าที่ของโรงละครยืนตั้งแถวรอต้อนรับโอะนิซึกะ โคจิเดินเข้ามาภายในโถงด้วยท่าทางน่าเกรงขาม มองสำรวจความปลอดภัยรอบๆ อย่างรวดเร็วแล้วหันมาพยักหน้ากับลูกน้อง ที่ทางเข้าทางหนึ่ง อิจิโร่กับฮิเดโกะเดินเข้ามา ถัดมาเป็นไดสุเกะกับคูมิโกะ และสุดท้ายคือทาเคชิกับริว ผู้ชายทุกคนอยู่ในชุดยูกาตะและถือดาบของตัวเอง ส่วนผู้หญิงอยู่ในชุดกิโมโนและพกดาบไอคุชิไว้ในกิโมโน
เจ้าหน้าที่ของโรงละครโค้งศีรษะลงอย่างนอบน้อม โคจิเดินเข้าไปหาอิจิโร่ “โซเรียวครับ มิซาว่าโซเรียวยังมาไม่ถึง...จะรอมั้ยครับ”
“5 นาที... ถ้ามิซาว่าโซเรียวยังมาไม่ถึง เริ่มงานได้เลย”
“ครับโซเรียว”
อิจิโร่เดินนำทุกคนเข้าโรงละครไป
ภายในโรงละคร พิธีกรชายยืนอยู่กลางเวที ด้านหลังมีกลองไทโกะตั้งอยู่ 1 ใบ
พิธีกรกล่าวเชิญ “ผมขอเรียนเชิญท่าน อิจิโร่ โอะนิซึกะ โซเรียวผู้ยิ่งใหญ่แห่งโอะนิซึกะขึ้นบนเวทีครับ”