บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 17 หน้า 2
ถนนมุ่งไปต่างจังหวัด ธีภพขับรถออกมาไกลจากกรุงเทพฯทุกที พริริสาเอาแต่มองว่าพวกอาซิสจะตามมาหรือเปล่า จนไม่รู้ว่ ธีภพขับรถออกมาไกลแค่ไหน
พริริสาโล่งใจ “พวกมันคงตามเรามาไม่ทันแล้ว”
“ถ้าพวกนั้นตามมาทันเราก็คงไม่รอด คุณเล่นทำปืนผมหล่นหายไปแล้ว จะเอาอะไรป้องกันตัว”
พริริสาหน้างอประชดกลับ “ถ้าคุณกลัวจะเป็นอันตรายก็ปล่อยฉันไว้ก็ได้ พวกนั้นต้องการตัวฉันไม่ใช่คุณ”
“แล้วพวกนั้นต้องการตัวคุณไปทำไม”
พริริสาถูกธีภพต้อนถามกลับก็อึ้งไป “ฉันไม่รู้” พริริสาเสมองไปข้างทางที่ดูออกมานอกเมืองไกลออกไปทุกทีก็แปลกใจ “นี่คุณจะพาฉันไปไหน”
“ไปที่ปลอดภัยไง”
พริริสายิ่งใจไม่ดีว่าธีภพกำลังพาตนไปที่ไหน
อธิรุธหอบหิ้วถุงของกินเดินตามมิรามาที่หน้าห้องพัก
“ขอบใจนะ ที่อุตส่าห์ไปคอยช่วยหิ้วของให้ฉัน”
“ยินดีรับใช้ครับ ว่าแต่มีอะไรตอบแทนบ้างไหมคุณ อย่างเช่น น้ำเย็นๆสักแก้ว “ อธิรุธส่งสายตาเป็นเชิงขอเข้าไปในห้อง
มิราคิดว่าพริริสากลับมาแล้วจึงปฏิเสธ “ไม่ดีหรอกคุณ”
อธิรุธทำหน้าอ้อน “แต่ผมหิ้วของให้คุณจนแขนล้า ขาจะหมดแรงแล้วนะ น้ำแก้วเดียวก็ไม่ได้ น้ำใจคนเราทำไมมันแล้งเหมือนทะเลทรายแบบนี้นะ”
มิรารำคาญ “คร่ำครวญซะเวอร์เชียว จะเข้าก็เข้ามา” มิราเปิดประตูห้อง ยอมให้อธิรุธเข้าห้อง อธิรุธยิ้มแป้นรีบเดินตามเข้าไป
ในห้องพักพริริสา อธิรุธวางถุงข้าวของลงบนโต๊ะในห้อง
มิราเดินไปเปิดตู้เย็นเทน้ำใส่แก้วยกมาให้อธิรุธ “เอาไป จะได้ไม่มาว่าฉันทีหลังว่าแล้งน้ำใจ”
“ได้น้ำปุ๊บ จากที่อยู่ทะเลทรายกลายเป็นอยู่ริมทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยนเลยคุณ สดชื่น” อธิรุธมองไปรอบห้อง
“มองอะไร”
“จะว่าไป คราวก่อนที่ผมมา ผมก็ลืมนึกไปว่าคุณอยู่คนเดียว ห้องใหญ่ขนาดนี้ไม่เหงาแย่เหรอ”
“ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว”
“คุณอยู่กับใครอย่าบอกนะว่าอยู่กับแฟน ผมไม่ยอมนะ”
“บ้าเหรอ” มิราเผลอพูดออกมา “ฉันอยู่กับริสาต่างหาก”