บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 17 หน้า 3
“อ้าวคุณไหนว่าแค่อยู่ตึกเดียวกัน ทำไมตอนนี้มาอยู่ห้องเดียวกันแล้วล่ะ”
“ก็...” มิราหาทางแก้ตัว “ตั้งแต่เกิดเรื่องฉันกลัวก็เลยชวนเขามาอยู่ด้วย จะได้มีเพื่อน”
อธิรุธแกล้งทำหน้าเชื่อ “แบบนี้นี่เอง”
“พูดแบบนี้หาว่าฉันโกหกเหรอ”
“คุณพูดอะไรผมก็เชื่อหมดใจล่ะครับ” มิราแอบค้อนรู้ว่าอธิรุธพูดกวนประสาท “แล้วคุณริสาล่ะคุณ”
มิราเดินเข้าไปดูห้องด้านในแต่ไม่เห็นพริริสา จึงเดินออกมา “สงสัยริสาจะยังไม่กลับ”
“แอบไปหาเจ้าชายคามินแล้วไม่บอกคุณหรือเปล่า”
มิราค้อนใส่ ดึงแก้วน้ำจากมืออธิรุธคืนมา “พูดมาก กลับไปเลยไป”
อธิรุธดึงแก้วน้ำกลับคืนมา “ผมพูดเล่น” อธิรุธรีบดื่มน้ำต่อ
มิราอดไม่ได้ลุกเดินไปหลบมุมโทรศัพท์หาพริริสา
ระเบียงห้อง มิราโทรศัพท์หาพริริสาแต่ไม่มีสัญญาณ มิราแปลกใจ ตัดสินใจโทรศัพท์หาไคซัจ “ไคซัจ ริสาไปหาเจ้าชายหรือเปล่า...ไม่ได้ไปเหรอ....เปล่าไม่มีอะไร แค่นี้นะ” มิรากดวางสาย “หรือจะอยู่กับคุณภพ” มิราคิดว่าพริริสาคงกำลังทำงานอยู่กับธีภพ
หน้าตึกห้องพักพริริสา มีรปภ.และคนเดินเข้าออกตามปกติ ทหารกบฏซุ่มดูอยู่หน้าตึกอยุ่นาน ไม่เห็นพริริสากลับมา ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรกลับไปรายงานความเคลื่อนไหว
ทหารกบฏอีกคนคุยโทรศัพท์กับทหารกบฏที่โทรมารายงานเรื่องไปเฝ้าดูที่หน้าตึกที่พักของพริริสา ทหารกบฏวางสายเดินไปหาอาซิสที่มีผ้าพันแผลที่แขน กำลังกินยาแก้ปวด
“เจ้าหญิงไม่ได้กลับไปที่พักครับ”
ไอซิสเจ็บใจ “ไอ้หมอนั่นคงพาเจ้าหญิงหนีไปที่อื่นแล้ว”
“เราไม่ได้ตัวเจ้าหญิงมา เราจะเข้าถึงตัวเจ้าชายคามินอีกคงยาก”
“ยังไงมันก็ต้องมีสักทาง เราต้องหาทางจัดการเจ้าชายคามินตามคำสั่งท่านราห์มานให้ได้” อาซิสเจ็บแผลที่แขนแต่ก็กัดฟันทน คิดหาทางต่อไป
ธีภพขับรถมาตามถนนขึ้นเนินทางไปบ้านพักใกล้น้ำตก
พริริสามองสองข้างทางที่เหมือนป่า ทั้งมืดและเปลี่ยวก็ยิ่งใจไม่ดีหนักขึ้น“คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่ นี่คุณขับรถมาสามสี่ชั่วโมงแล้วนะ”
“ยิ่งไกลก็ยิ่งปลอดภัยจากพวกนั้นไง”
“แต่นี่มันไกลเกินไปแล้ว ฉันจะกลับ”