บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 17 หน้า 5
“ไม่เชื่อก็ตามใจ หลายเดือนก่อนมีคนมาผูกคอตายอยู่แถวนี้ คนที่เฝ้าที่นี่ไม่มีใคร กล้ามาเดินตอนมืดๆสักคน เพราะเขา....” ธีภพชี้ไปที่ต้นไม้อีกด้าน “ตรงนั้น!”
พริริสาหันไปมองตามที่ธีภพชี้ เห็นเศษผ้าขาวปลิวอยู่ใต้ต้นไม้ท่ามกลางความมืดคิดว่าเป็นที่คนผูกคอตายก็ตกใจ กรีดร้องเข้าไปกอดธีภพแน่น “กรี๊ดดด!! มีคนผูกคอตายจริงๆด้วย”
ธีภพขำที่หลอกพริริสาได้สำเร็จ “ใช่ที่ไหนล่ะคุณ นั่นมันผ้าที่เขามาผูกเอาไว้”
ธีภพส่องไฟฉายไปที่ใต้ต้นไม้ ให้เห็นชัดว่าเป็นเศษผ้าขาว ห้อยไว้ตามกิ่งไม้ พริริสาหันไปมอง “คุณหลอกฉัน” พริริสารีบผละจากธีภพ
“ผมไปหลอกอะไรคุณ”
“ก็คุณบอกว่ามีคนผูกคอตายแล้วก็ชี้ให้ฉันดู”
“คุณคิดเองเออเอง ผมแค่จะบอกตรงนั้น เขาผูกผ้าไว้ให้รู้ว่าเราเข้าเขตบ้านพักแล้ว” ธีภพชี้ไปที่เนินด้านบนเห็นบ้านพักอยู่บนนั้น
พริริสาเห็นบ้านพักก็ยิ้มดีใจที่ถึงที่หมายสักที
ธีภพเดินนำพริริสามาที่หน้าบ้านพัก
“นี่บ้านใครคะ”
“บ้านพักเจ้ารุธ แต่มันแทบจะไม่ได้มาที่นี่เลย มีแต่ผมนี่ล่ะที่มาคอยดูให้”
ประตูบ้านล็อกอยู่
“แล้วเราจะเข้าไปได้เหรอคะ”
ด้านหลังธีภพและพริริสา เห็นลุงสนถือปืนลูกซองเดินเข้ามา พริริสาหันไปเห็นลุงสนหน้าถมึงทึงยกปืนลูกซองขึ้นมาขู่ก็ตกใจ “พวกแกเป็นใคร”
ธีภพหันไปเห็นลุงสนคนเฝ้าบ้านพักก็โล่งใจ “ลุงสน ผมเอง”
ลุงสนหรี่ตามองใบหน้าธีภพก็จำได้ รีบลดปืนลง “คุณภพ ทำไมมามืดๆค่ำๆแบบนี้ล่ะครับ”
ห้องนอนในบ้านพัก ป้าสร้อยเมียลุงสน ปูผ้าที่เตียง จัดหมอนผ้าห่มให้ “คุณภพจะมาก็น่าจะบอกกันก่อน ดีนะคะป้าเพิ่งมาทำความสะอาดเมื่อวาน ปูผ้าใหม่ก็นอนได้เลย ว่าแต่พาสาวมาพักด้วยแฟนเหรอคะ”
“ไม่ใช่หรอกครับ เขาเป็นเลขาผม”
“อ้าวเหรอคะ” ป้าสร้อยจัดเตียงเสร็จ “เดี๋ยวป้าไปจัดให้คุณภพอีกห้องนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ป้าสร้อยและธีภพเดินออกจากห้อง