บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 15 (จบบริบูรณ์) หน้า 19
สระน้ำบ้านคุณหญิงทรงศิริ คุณหญิงทรงศิริเดินวนไปวนมา พูดอยู่คนเดียว
“พวกมันอิจฉาชั้น ชั้นกำลังจะได้เงินก้อนใหญ่ ชั้นกับท่านนายพลกำลังจะไปอยู่เมืองนอก พวกมันอิจฉา พวกมันกลั่นแกล้งเรา” ปริตตายืนมองอยู่ด้วยสายตาเศร้าที่คุณหญิงทรงศิริกลายเป็นอีกคน วิวรรณมองแล้วพูดเสียงเครือ “คุณปริตตาอย่าโกรธวิวรรณเลยนะคะ วิวรรณเห็นคุณหญิงแล้ว .. วิวรรณเชื่อเรื่องเวรกรรม ไม่ใช่เรื่องผีสางอะไรทั้งนั้น มันคือเวรกรรม เวรกรรมมีจริง เห็นผลชาตินี้ ไม่ต้องรอชาติหน้า”
“เพราะกรรมคือการกระทำของคนนี่คะ ทำยังไงก็ต้องได้อย่างนั้น ทำดีก็ต้องได้ดี ทำชั่วได้ดี ไม่มีหรอกค่ะ”
“ถึงท่านจะเป็นยังไง ท่านก็เคยให้วิวรรณทำงาน ดูแลวิวรรณขาดเหลือบุญคุณท่านก็มี”
“ขอบคุณนะคะ ที่ยังไม่ทิ้งเราไป”
“โธ่ ... จะทิ้งกันตอนลำบากได้ยังไง”
“คุณวิวรรณคะ ฉันพูดตรงๆ ฉันอยากให้คุณวิวรรณหางานใหม่”
“คุณปริตตา !!!”
“ต่อจากนี้ คุณหญิงย่าคงต้องสู้คดีทุจริตที่กำลังถูกขุดคุ้ยอีกหลายคดี ทั้งคดีของคุณตาด้วย คุณวิวรรณอย่าติดร่างแหไปด้วยเลยค่ะ”
“คุณปริตตา คุณเป็นคนดีเหลือเกิน”
“ขอบคุณมากค่ะสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา คิดถึงก็มาเยี่ยมกันได้ตลอดนะคะ”
วิวรรณโผเข้ากอดปริตตา ปริตตากอดลาวิวรรณ
ในบ้านภาธร ภาธรยืนมองไปไกล ทินเทพ กับทัดแอบมองอยู่ด้านหลัง “เป็นแบบนี้ทุกวัน ยืนหายใจทิ้ง”
“ปล่อยให้อาเค้าคิดถึงไปเถอะ”
“คุณภาธรคิดถึงใครล่ะครับ” ทินเทพทำท่ารูดซิปปาก ทัดพยักหน้า รูดตาม สองคนถอยไปเงียบๆ
ภาธรมองเหม่อไปไกล สายตาเศร้า ย้อนภาพภาธรคิดถึงวันที่เจ้าฟ้าทิพฉายหายไปต่อหน้าต่อตา
สายตาภาธรเศร้ามาก
ห้องพระบ้านคุณหลวง รวิปรียานั่งพับเพียบตรงหน้าคุณหลวง “หนูคงคิดถึงที่นี่บ่อยๆ”
“คิดถึงก็มาเยี่ยมกันบ้าง อย่าหายไปเลย” รวิปรียายิ้ม “กลัวว่าหนูจะก่อเรื่องอีกน่ะสิคะ”
คุณหลวงยิ้ม “ใครๆ ก็ให้อภัยนางฟ้าคนสวยได้ เพราะนางทิพย์องค์นี้มีแต่ความหวังดี เจตนาดี”
รวิปรียายิ้มอาย คุณหลวงมองแล้วพูดขึ้น “ได้บอกลาภาธรเค้าหรือยังไ
“ยังค่ะ หนูคิดว่าจะไม่เจอภาธรอีก”