บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 15 (จบบริบูรณ์) หน้า 20
“ให้โอกาสภาธรเค้าได้พูดอะไรสักหน่อยเถอะนะ ลูกชายตาเค้าคงมีอะไรอยากสารภาพกับหนู จะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี เวลานึกถึงกัน” คุณหลวงยิ้มมองรวิปรียา รวิปรียาสีหน้าอายๆ
เช้าวันใหม่ ในมหาวิทยาลัย ปริตตากับทินเทพเดินมา กำลังจะขึ้นตึกเรียน นะโม หว่าหวาเดินมาจากอีกด้าน ประจันหน้ากับปริตตาตรงๆ ปริตตาส่งยิ้มไปให้ก่อน นะโม หว่าหวาไม่ยิ้มตอบ เดินหนี ปริตตาหน้าจ๋อย
“เค้าคงโกรธ เรื่องแสงจันทร์กับอาจารย์ชาดา”
“เราบังคับความคิดใครไม่ได้ แต่อีกหน่อย เค้าจะเข้าใจเองว่าน้องหนูไม่ใช่คนใจคอโหดเหี้ยม”
ทินเทพพาปริตตาเดินออกไป นะโม หว่าหวาแอบขยับออกมามองจากด้านหลัง
“เราทำเกินไปหรือเปล่าวะ แก”
“เออว่ะ รู้จักปริตตามาตั้งนาน มันจะเป็นคนใจร้ายได้เหรอวะ” สองคนยังหน้าตาไม่แน่ใจ
ในห้องเรียน ภาธรกำลังสอนหนังสือ นักศึกษาตั้งใจฟัง ภาธรสอนจบ ปิดหนังสือ
“ขอบคุณนะครับที่เรียนกันมาจนชั่วโมงสุดท้าย จากนี้พวกคุณก็อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบได้”
“เทอมหน้าอาจารย์สอนวิชาอะไรครับ ผมอยากลงเรียนกับอาจารย์อีก”
“ผมไม่สอนแล้วครับ” นักศึกษาร้องว้า ส่งเสียงเสียดาย
“ผมจะไปทำวิจัย ขอบคุณทุกคนมากนะครับ”
นักศึกษายกมือไหว้เก็บของ ภาธรก้มลงเก็บหนังสือใส่กระเป๋า นักศึกษาพากันทยอยออกจากห้อง ภาธรเงยหน้าจากกระเป๋า มองเห็นนักศึกษาคนสุดท้ายที่กำลังหยิบกระเป๋า หนังสือ จะออกจากห้อง ภาธรตะลึง ภาธรมองเห็นเจ้าฟ้าทิพฉายในชุดนักศึกษา “ทิพฉาย”
ภาธรเห็นเจ้าฟ้าทิพฉายกำลังเดินไปที่ประตู ภาธรรีบพุ่งไปขวางประตู “ทิพฉาย”
นักศึกษาหญิงชะงัก เกือบชนภาธร “คะ อาจารย์”
ภาธรมองจ้องอีกที ไม่เห็นเป็นเจ้าฟ้าทิพฉาย แต่กลับเป็นนักศึกษาผู้หญิงที่คล้ายกัน “ขอโทษครับ”
ภาธรรีบถอยจากประตู นักศึกษาเปิดประตูเดินออกไป ภาธรหันกลับมา สีหน้าสับสน “ตาฝาดเหรอวะ”
ทางเดินในมหาวิทยาลัย ภาธรเดินมากำลังจะไปอีกตึก สายตาภาธรมองตัดสนามไปเห็น เจ้าฟ้าทิพฉายกำลังเดินอยู่ “ทิพฉาย” ภาธรไม่รอ วิ่งตัดสนาม ไปอย่างเร็ว “ทิพฉาย ทิพฉาย” นักศึกษาพากันมอง
นะโม หว่าหว่าเดินมาด้วยกัน เห็นก็ชี้ภาธรด้วยความงง ทินเทพ กับปริตตาเดินมาด้วยกันอีกด้าน ภาธรกำลังวิ่งตัดสนาม