บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 7
นางทิพย์ ตอนที่ 7
บทประพันธ์ : แก้วเก้า / บทโทรทัศน์ : ดารากร
ในบ้านคุณหญิงทรงศิริ เจ้าฟ้าทิพฉายนั่งอยู่ตรงข้ามขุนพล สีหน้าเจ้าฟ้าทิพฉายอึดอัด แต่ขัดคุณหญิงทรงศิริที่นั่งข้างๆไม่ได้ “งานโฆษณาที่จะให้หลานปริตตาไปถ่ายนี่ ฉายทั่วโลกแน่นะคะ”
“ครับ ฉายทั่วโลกครับ คุณหญิง”
“ถ้าแค่ในประเทศ ดิฉันไม่รับนะคะมันพื้นๆ ใช้ผู้หญิงคนไหนก็ได้”
“ไม่แน่นอนครับ สำหรับคุณปริตตา” เจ้าฟ้าทิพฉายสีหน้ายิ้มตอบอย่างมีมารยาท
“ถ้าคุณหญิงไม่ว่า ผมอยากจะขออนุญาตชวนคุณปริตตาไปคุยเรื่องถ่ายโฆษณาที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนของผม”
“ได้เลยค่ะ”
“ดิฉันไม่ว่างค่ะ”
“ปริตตา !!! ทำไมปฎิเสธคุณขุนพล”
“วันนี้ไม่ว่างจริงๆค่ะ คุณหญิงยาย” เจ้าฟ้าทิพฉายหันไปทางขุนพล “ขอโทษด้วยนะคะ เอาไว้ฉันจะบอกอีกที ว่าตกลงจะถ่ายโฆษณาให้คุณเมื่อไหร่” เจ้าฟ้าทิพฉายลุกขึ้น ขุนพลมองตามตาปรอย เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้มให้ ขุนพลมองเพลิน หลงรอยยิ้มเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายออกไป คุณหญิงทรงศิริอยากจะขัด แต่ไม่ทันเจ้าฟ้าทิพฉายเดินเร็วออกไปด้วยท่าทางมั่นใจ คุณหญิงทรงศิริหันมาทางขุนพล รีบอวดพูดแก้สถานการณ์
“น้องติดงานคุยเรื่องถ่ายละครนะคะ เห็นผู้จัดขอตัวน้องมาทุกเจ้าเลย ต้องแย่งกันหน่อยค่ะ ว่าค่ายไหนบทจะเด่นที่สุด” มุมห้องห่างออกไป วิวรรณ ประภาพรรณที่ยืนมองกัน รอรับคำสั่งถ้าคุณหญิงทรงศิริเรียก
“คุณปริตตาน่าจะรีบตกลง โอกาสดีขนาดนี้ไม่ได้มาง่ายๆ”
“จริงค่ะ เพื่อวิวรรณจะได้ไปเดินพรมแดงด้วย” วิวรรณทำท่าสะบัดผม โพสอย่างนางแบบ ประภาพรรณมองรำคาญ “พรมแดงงานวัดก่อนเถอะ” วิวรรณหมุนตัวหันมาอีกที ประภาพรรณเดินหนีไปแล้ว
ในรถเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายคาดเข็มขัดนิรภัย ขับมาอย่างเร็ว “ภาธร .. ไปหนองพรายทำไม”
เจ้าฟ้าทิพฉายสายตาสงสัยมาก
โคกร้าง เหงื่อเต็มหน้าภาธรกำลัง ย้อนภาพออกญาพิชิตแสนพลกอดร่างศพเจ้าฟ้าทิพฉาย ภาธรส่ายหน้าเหมือนรับไม่ได้ รวิปรียามองกังวล รวิปรียาเรียกเบาๆ “ภาธร”