บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 7 หน้า 3
“พลังของคุณมาจากไหน” รวิปรียามองไม่ตอบ ภาธรซัก
“คุณรู้ว่าอดีตผมเป็นยังไง รู้ว่าผมคิดอะไร คุณมีอำนาจเหนือใจคน”
“ฉันมีอำนาจทำให้คุณเห็นอดีตได้ แต่ฉันไม่มีอำนาจเหนือใจใคร” ภาธรมองสงสัย รวิปรียาอธิบาย
“ฉันฝ่าฝืนกฎธรรมชาติเพื่อเพื่อน เพื่อไม่ให้มีคนเดือดร้อนมากไปกว่านี้ ภาธร .. คุณเห็นอดีตทุกอย่าง คุณจำคำสัญญากับเจ้าฟ้าทิพฉายได้ ต่อไปคุณต้องตัดสินใจ”
“ผมต้องตัดสินใจเรื่องอะไร” ภาธรถาม สีหน้าสงสัย
หน้าบ้านพระยามหศักดิ์ รถเจ้าฟ้าทิพฉายเข้ามาจอดข้างมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของภาธร เจ้าฟ้าทิพฉายลงจากรถ สายตาเจ้าฟ้าทิพฉายกวาดแว่บเดียว รู้ว่าภาธรไม่ได้อยู่ที่นี่
โคกร้าง ภาธรพยุงตัว ลุกเดินเข้าหารวิปรียา
“คุณให้สัญญาไว้กับเจ้าฟ้าทิพฉาย คำสัญญาที่ผูกพันใจผู้หญิงคนหนึ่ง เค้ารอคุณ”
“นั่นมันอดีต” รวิปรียาอึ้ง ภาธรเอ่ยหนักแน่น มีเหตุผล
“ถ้าผมเป็นทหารกรุงศรีอยุธยาคนนั้นจริงๆ ผมก็ตายไปแล้ว เจ้าฟ้าทิพฉายก็ตายไปแล้ว เวลามันนานเป็นร้อยๆปี แล้วคนที่สัญญาคือทหารคนนั้นไม่ใช่ผม ภาธรที่ยืนอยู่ตรงนี้”
เจ้าฟ้าทิพฉายก้าวมาจากอีกด้าน ภาธร รวิปรียายังไม่เห็นเจ้าฟ้าทิพฉาย สายตาเจ้าฟ้าทิพฉายเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ได้ยินคำพูดของภาธร
“คุณทำให้ผมเห็นอดีต เพราะจะทวงคำสัญญา ... หรือว่าคุณคือเจ้าฟ้าทิพฉาย”
“ฉันไม่ใช่เจ้าฟ้าทิพฉาย ฉันทำให้คุณเห็นอดีตเพราะเพื่อนฉันกำลังเดือดร้อน” ภาธรหน้าตาสงสัย
“ปัญหานี้คุณช่วยได้ แค่คุณเจอเจ้าฟ้าทิพฉายแล้วรักษาสัญญา”
“สัญญา ???”
“คุณต้องรักเจ้าฟ้าทิพฉาย”
“ผมจะรักใครสักคนเพราะหัวใจผม ไม่ใช่รักเพราะคำสั่ง ไม่ใช่รักเพราะคำสัญญา” เจ้าฟ้าทิพฉายอึ้ง น้ำตาเอ่อ
รวิปรียาสีหน้าลำบากใจ ที่ภาธรยืนยันความคิดตัวเอง
“บอกผมสิ รวิปรียา ผมช่วยเพื่อนคุณได้ยังไง ผมจะทำทุกอย่าง แต่อย่าเอาเรื่องความรักเรื่องสัญญาจากอดีตมาเป็นข้ออ้าง” สายตาเจ้าฟ้าทิพฉายที่มองภาธรเต็มไปด้วยความเสียใจ ลมพัดแรง ขึ้นทันที
รวิปรียาสังหรณ์ใจ “เจ้าฟ้าทิพฉายอยู่ที่นี่” ภาธรหยิบแหวนออกจากกระเป๋ากางเกง
“งั้นให้เค้ามาคุยกับผม เจ้าฟ้าทิพฉายคือเจ้าของแหวนใช่มั้ย !!!” รวิปรียามองแหวนในมือภาธร