บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 14 หน้า 2
มา เจ้าฟ้าทิพฉายสีหน้าดีใจ มองจ้องใช้พลังทั้งหมดเพ่งไปหวังเปิดหน้าต่าง
ในร้านขายของเก่า ภาธรมองทุกคน “ถ้าทิพฉายยอมพูดว่าเค้าไม่ใช่ปริตตา”
“มีเครื่องมือวิทยาศาสตร์อะไรที่จะทำให้คนเชื่อเหรอคะ ในเมื่อคุณเอง กว่าจะเชื่อว่าคนที่อยู่ในร่างปริตตาคือ ทิพฉาย ทุกอย่างก็เกือบจะสายไปแล้ว” ภาธรอึ้ง รวิปรียาตอกกลับตรงๆ
“พาทิพฉายกลับมาไม่ใช่ทางออก นอกจากว่า” รวิปรียามอง จ้องตาภาธร สองคนมองกัน
ทินเทพ ปริตตามองภาธรกับรวิปรียา “คุณไม่อยากให้ทิพฉายหายไป”
“ทำไมล่ะ หรือว่าอาภาธรรักทิพฉาย” ภาธรชะงักที่ทินเทพถามตรงๆ รวิปรียายิ่งหน้าเสีย
“ไม่จริงใช่มั้ยคะ อาภาธรจะรักเจ้าฟ้าทิพฉายได้ยังไง เธอทำร้ายพวกเรา”
“ผมแค่สงสารทิพฉาย เธอน่าสงสารมาก”
“ความสงสารของอา จะทำให้น้องหนูลำบากอีกรอบ”
“อาภาธรคะ เราหาทางอื่นพิสูจน์ดีกว่านะคะ อย่าให้เจ้าฟ้าทิพฉายกลับมาเลย”
ทุกคนมองภาธรที่สายตายังลังเล
ในบ้านเจ้าพระยามหศักดิ์ เจ้าฟ้าทิพฉายรวบรวมพลังจนรอยแยกหน้าต่างกว้างขึ้น แสงสว่างลอดเข้ามามากขึ้น เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้มด้วยความหวัง “ออกญารอข้าอยู่”
เจ้าฟ้าทิพฉายลุกขึ้นไปผลักหน้าต่างสุดแรง หน้าต่างเปิดออก แสงจ้าสาดเข้าหน้า ร่างเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายปวดแสบปวดร้อน ร้องกรี๊ด ถอยหนีแสงแดด “แสงอาทิตย์ แสงแก้วสุริยกานต์”
เจ้าฟ้าทิพฉายสีหน้ากลัว เจ้าพระยามหศักดิ์ปรากฏตัวขึ้น ยืนมอง
“แสงแห่งอาทิตย์จะแผดเผา ถ้าท่านยังฝืนไม่ยอมรับผิด”
“ไม่ข้าไม่ได้ทำผิด ข้าทำเพื่อความรักของข้า ใครก็ลงโทษข้าไม่ได้” เจ้าฟ้าทิพฉายคร่ำครวญด้วยความน่าสงสาร
ในร้านขายของเก่า รวิปรียาในแสงสวย แสงสุดท้ายของวัน ภาธรมองรวิปรียา สายตาใช้ความคิด
“คุณพ่อบอกว่าจะหาทนายเก่งๆมาช่วยค่ะ” ทุกคนมองปริตตาที่พูดด้วยความหวัง
“แต่คุณตา .. จะใช้อำนาจ” ปริตตาส่ายหน้า “แม่กับฉันไม่เห็นด้วย”
“ที่จริงเรื่องมันเกิดนาน กล้องCCTV ในมหาวิทยาลัยก็คงลบไปหมดแล้ว ไม่มีใครถ่ายคลิป ทุกอย่างก็เป็นแค่คำพูดของอาจารย์ชาดาที่ตายไปแล้ว ผมว่าน้องหนูยังมีทางพิสูจน์ตัวเองได้” รวิปรียาหันไปทางภาธร
“เราไม่ต้องพาทิพฉายกลับมา” ภาธรฟังแล้ว อึดอัด ทุกคนมองภาธร