บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 14 หน้า 3
“ก็ลองทำดู ทำทุกอย่างที่จะให้ปริตตาพ้นผิด”
“แล้วอาอย่าคิดเรื่องจะพาทิพฉายกลับมาอีกล่ะ” ทินเทพดักคอ ภาธรหันหน้าไปมองทางอื่น ระงับอารมณ์
ในบ้านคุณหญิงทรงศิริ คุณหญิงทรงศิริเดินหัวเสีย ต่อหน้าทุกคนที่กำลังกลุ้ม
“ฉันไม่ยอมเสียชื่อเพราะเรื่องที่คุณหญิงพันฉวีจะแฉหรอกนะ ไหนจะเรื่องปริตตาอีก”
“เรื่องลูกผม ผมจัดการเองครับ”
“ปริตตาไม่ได้ทำผิด อรจะไม่ยอมให้ลูกรับบาปในสิ่งที่ไม่ได้ทำ”
“พวกเธอออกไป ออกไปให้หมด” พลเอกชาลีสั่ง อรณีทำท่ารั้งรอ
“ไปสิ หูแตกหรือไง” สารัชดึงเมียออกไปทันที วิวรรณ ประภาพรรณหลบงุดออกไป
เหลือแค่พลเอกชาลีหันมองสบตากับคุณหญิงทรงศิริ “ยังไงเราก็ต้องมีเงินไปจบคดีฆ่าคนตายของปริตตา”
“เรื่องบัญชีสมาคมด้วย”
“มันต้องมากพอที่จะปิดปากทุกคน กลับดำให้เป็นขาว”
“ห้ามใช้เงินจากพวกฝรั่งหน้าโง่สร้างโรงงานขยะเด็ดขาด ฉันจะเอาไปซื้อคฤหาสน์ที่เมืองนอก ถ้าเราต้องหนี เราก็ต้องหนีไปแบบสบายๆ จะหนีแบบคนมีคดี สิ้นไร้ไม้ตอก อยู่อดๆอยากๆ ฉันไม่เอาด้วยหรอก
“งั้นก็ต้องหาเงินก้อนนึงมาปิดเรื่องให้ได้”
“บ้านหนองพรายนั่นไงล่ะ เราต้องขายให้ได้ ภาธรยกให้ปริตตาแล้ว เราจะทำยังไงก็ได้ ขายมันซะ ปั้นเรื่องให้พวกอนุรักษ์โง่ๆมาซื้อ เราก็ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง ท่านก็ไม่ชอบบ้านหลังนั้นอยู่แล้ว
“จัดการเลย อย่าเก็บบ้านหนองพรายไว้” พลเอกชาลีสั่งเด็ดขาด คุณหญิงทรงศิริยิ้มดีใจ
ในบ้านเจ้าพระยามหศักดิ์ เจ้าพระยามหศักดิ์มองเจ้าฟ้าทิพฉาย สายตาวาบขึ้นมา รู้ถึงกระแสจิตที่พลเอกชาลีกับคุณหญิงทรงศิริกำลังคิดขายบ้าน “ข้าเตือนมันแล้ว” เจ้าฟ้าทิพฉายหันมามองเจ้าพระยามหศักดิ์
“ใคร แกพูดถึงใคร”
“สองผัวเมียนั่น ความโลภไม่รู้จักพอจะฆ่าตัวมันทั้งคู่”
เจ้าฟ้าทิพฉายคิด แล้วนึกออก “คุณหญิงทรงศิริ พลเอกชาลี”
“ข้าเตือนมันแล้ว หยุดโกงกินบ้านเมืองซะ”
“อย่าฆ่าเค้า”
“ห่วงมันทำไม หรือมันมีประโยชน์กับเจ้า”
“สองคนนั้น .. เป็นครอบครัวของข้า .. ในชาตินี้” เจ้าฟ้าทิพฉายคิดย้อน